Het leven verandert in één moment voor altijd. Dat betekent echter niet dat dit van de ene op de andere dag gebeurt. Duizenden dagen, honderden maanden en tientallen jaren gaan vaak aan zo’n cruciale verandering vooraf. Vraag het maar aan Passenger. Het kostte hem jaren als straatmuzikanten, schrijven, opnemen en toeren om hem voor te bereiden op All The Little Lights uit 2013, de multiplatina verkochte plaat die gastheer is van het wereldwijde fenomeen ‘Let Her Go’.
Zeggen dat het leven is veranderd voor de in Groot-Brittannië geboren singer/songwriter Mike Rosenberg is een enorm understatement…
Nu viert hij alles voor, tijdens en na dit tijdperk met All The Little Lights (Anniversary Edition), dat in november 2023 uitkomt.
“Ik zie dat mijn carrière twee verschillende fasen kent: vóór ‘Let Her Go’ en erna”, merkt hij op. “Vroeger was ik aan het musiceren op straat, logeerde in hostels en op de banken van vrienden, reisde rond en speelde in pubs. Ik heb alle nummers op dit album geschreven midden in dit geweldige avontuur.
Mike groeide op in Brighton. Zijn vader komt uit New Jersey en zijn moeder uit Kent in Engeland. Ze lieten hem op jonge leeftijd kennismaken met de muziek van Paul Simon, Cat Stevens en Joni Mitchell – die allemaal enorm invloedrijk zouden blijken te zijn.
“Mijn moeder kan geweldig met woorden omgaan, en mijn vader is heel muzikaal en spontaan”, vervolgt hij. “Als ik naar Passenger kijk, zie ik beide invloeden. Er is iets heel Engels aan, maar het is geworteld in folky Americana. De muziek is een samensmelting van de twee culturen, net als ik”, grijnst hij. “Dus het is logisch.”
Toen Mike negen jaar oud werd, gaven zijn ouders hem met Kerstmis een gitaar. Hij leerde klassieke gitaar en begon in zijn vroege tienerjaren zijn eigen liedjes te schrijven. Hij verliet de school op 17-jarige leeftijd om muziek te gaan studeren. “Ik wist dat dit alles was wat ik wilde doen”, geeft hij toe. Tussen banen in keukens en bouwplaatsen door speelde hij optredens in elke mogelijke pub.
In de daaropvolgende jaren stelde hij, in nauwe samenwerking met schrijfpartner en mentor Andrew Philips, een band samen, genaamd Passenger, en onthulde in 2007 zijn debuut-LP, Wicked Man’s Rest. Hoewel het album kritisch goed werd ontvangen, voldeed hij niet aan de commerciële verwachtingen, wat uiteindelijk leidde tot het uiteenvallen van de band.
Te midden van persoonlijke en professionele onrust kwam hij weer bij zijn ouders terecht. Onzeker over zijn toekomst in de muziek, wendde Mike zich weer tot het schrijven van liedjes. Deze keer culmineerde een eerlijkere en uitgeklede aanpak in zijn tweede plaat, Wide Eyes Blind Love.
Dit betekende een keerpunt.
“In dat stadium stond mijn zelfvertrouwen op een dieptepunt”, geeft hij toe. “Ik voelde me afgewezen door de industrie en wist niet zeker of ik door wilde gaan met muziek maken. Ik was totaal blut en belandde een paar keer in mijn geboorteplaats Brighton, alleen maar om de eindjes aan elkaar te knopen. Ik was helemaal weggeblazen door de reactie. Het was zo’n heerlijk gevoel om plotseling te beseffen dat ik alle onzin kon verwijderen en gewoon mijn liedjes kon zingen voor mensen die ernaar wilden luisteren. Die zomer toerde ik in mijn eentje door Groot-Brittannië. Het was eigenlijk het begin van alles.”
Zijn liefde voor straatartiest bracht hem uiteindelijk naar Australië, een land dat uiteindelijk een grote rol zou spelen in het succes van Passenger. Het bleek een schone lei voor Rosenberg en een opwindende nieuwe markt om in te werken. De latere jaren verdeelde hij zijn tijd tussen de hemisferen: straatmuzikant zijn, toeren, muziek uitbrengen en gestaag een fanbase opbouwen in beide.
“Ik had een geweldige tijd, hoewel ik ongeduldig was dat er iets zou gebeuren. Ik werkte zo hard, deed meer optredens en speelde meer dan wie dan ook, maar toch was ik gefrustreerd over hoe langzaam het ging. Maar als ik terugkijk, ben ik zo blij dat het niet eerder gebeurde. Ik had tijd nodig om erachter te komen wat ik deed en wie ik was.”
In 2011 strompelde hij toevallig de studio in Sydney binnen – Linear Recording – eigendom van producer Chris Vallejo. Mike speelde een handvol liedjes voor hem en vond daarmee een levenslange muzikale cohort.
“Het was gewoon zo leuk om te zien hoe opgewonden Chris was door mijn liedjes”, herinnert hij zich. ‘Ik kon zien hoeveel hij van ze hield. Hij was het meteen eens met wat ik deed.”
Dat jaar creëerden ze, samen met een wisselende cast van lokale spelers, All The Little Lights. De plaat transformeerde stilletjes in een wereldwijd fenomeen, gesteund door ‘Let Her Go’. De geweldige single steeg naar nummer 1 in 19 landen en bereikte de platina-status in 11 landen, waaronder 6x platina in de Verenigde Staten. Het viel op als het “#2 meest geshazamed nummer aller tijden” en “#1 meest geshazamed popnummer aller tijden.” Tot nu toe heeft het alleen al ruim 2 miljard streams op Spotify en meer dan 3,5 miljard views op YouTube gegenereerd.
Door de jaren heen heeft Mike spectaculaire optredens gegeven op The Tonight Show met Jimmy Fallon, Jimmy Kimmel Live!, The Late Show met Stephen Colbert, Conan, TODAY en Live with Kelly and Ryan, en heeft hij de soundtrack verzorgd voor een groot aantal mensen van tv- en filmsynchronisaties, waaronder een Superbowl Budweiser-commercial,
uitverkochte tours over de hele wereld – allemaal een bewijs van Rosenbergs meedogenloze werkethiek en toewijding aan zijn vak.
Nu bereidt Mike de release voor van All The Little Lights (Anniversary Edition), waarop het hele album volledig opnieuw is opgenomen en volledig opnieuw is bedacht, terwijl hij deze nummers doordrenkt met nog een decennium aan ervaring en wijsheid, en een beroep doet op Foy Vance, Gabrielle Aplin, Nina Nesbitt en oude vriend en tourmaatje Ed Sheeran voor speciale samenwerkingen. Dit is veel meer dan een trip down memory lane. Mike behoudt de geest en ziel van het origineel en blaast deze geliefde Passenger-basisstukken nieuw leven in.
“Ik hou van de originele opnames van deze nummers, en ik weet dat ze veel voor mijn fanbase betekenen”, zegt hij. “Ik wil ze niet vervangen; Ik vond het idee om ze tien jaar later opnieuw te creëren zo opwindend. Na veertien albums te hebben opgenomen, denk ik dat ik zo’n beter begrip heb van wat ik probeer te bereiken in de studio, zowel met mijn vocale optredens als met mijn muzikale arrangementen, en het feit dat ik op de een of andere manier deze ongelooflijke artiesten heb overgehaald om erop te zingen. echt een droom die uitkomt!”
Muzikaal rijker, vocaal sterker en glinsterend van een gedurfde schoonheid – All The Little Lights schijnt nu helderder dan ooit.
