Intro Muziek, bij het binnenkomen in de Aula

Rust Zacht, Toontje

Toon Bammens (*10-8-1928 +5-2-2021)

Een leven in namen….

Toon werd in Den Bosch geboren als ‘onze Toon‘ en was al vroeg gek van voetbal. 85 jaar lang ging hij als ‘FC-fan‘ elke thuiswestrijd naar FC Den Bosch. Tot vorig jaar zat hij daar op de tribune, eerst alleen, later met Ton, Corry, neef Peet en Nina, een van zijn kleindochters.

Bij de patatkraam aan de Wilhelminabrug in Den Bosch kwam hij de vrouw tegen, met wie hij bijna 67 jaar zijn leven deelde als ‘echtgenoot‘ en later ‘papa‘.

42 jaar werkte hij bij een medicijngroothandel in Den Bosch. Daar kende iedereen hem als ‘Bammens‘. Bij zijn pensionering kreeg hij een lintje van de koningin. Toen was hij ‘Lid van’.

Er kwamen mensen die hem ‘schoonvader‘ noemden en de kinderen vlogen uit. Bij elke verhuizing was hij er bij als ‘Brammetje de verhuizer‘.

Als iemand eens financieel krap zat, ging zijn kistje uit de kledingkast open, werd hij ‘Toon de Bank‘ en was het probleem opgelost.

Een werkjas, die hij gaf aan Nico, leverde hem een alweer een nieuwe naam op, ‘Opa van de Jas‘. De kleinkinderen gaven hem zijn volgende naam, ‘Opa Ammerooi‘, om hem te onderscheiden van hun andere opa’s.

Toon zijn leven in namen: ‘papa’, ‘pa’, ‘Toon’, ‘Toontje’, ‘B(r)ammetje’ en ‘opa’. Daar komt nu geen naam meer bij. Vanaf nu moeten we het doen met de herinneringen.

Enkele woorden namens Nico:

Hallo Opa van de Jas,

In 1990, op de verjaardag van Corry, zie ik jou voor het eerst. Ik ben dan net bevriend met Rosilde en Huub. het is meteen duidelijk, wij zijn vrienden voor het leven.

Even een puntje voor iedereen, maar niet voor mij. Hoe zal ik jou noemen?? Gewoon opa, en toen ik van jou een stofjas kreeg, opa van de jas, een eretitel.

We hadden een geweldige tijd samen.

Logeren bij jou en opoe en dan samen opoe plagen en worst pikhappen, als we brood aten.

Of bij het kerstdiner van de Zonnebloem, luidkeels In den Hoge zingen en op onze tenen gaan staan, want hoog hè.

Voetballen kijken met jou en opa van de kindjes, ik roep Goal Goal en jullie raken in de war. Was het nou echt een doelpunt??? lachen..

Thuis zaten we altijd samen op de bank. Die twee besloten dat onze bank versleten was en kochten een stoel voor mij. Daar was ik het niet mee eens, er moest een tweede stoel komen. Jij moest toch ook zitten??

Nu ben jij in een kist en kan ik er niet bij zijn, helaas.
Maar je gaat naar de tuin bij Mama Gon en Henkie en dat is leuk. Doe ze de groeten..

Woorden van de kleinkinderen: Voor onze trotse opa Ammerooi

• Op de dag dat wij werden geboren, werd jij onze trotse opa.
• Trots was jij toen jij ons voor het eerst vast hield.
• Trots was jij toen wij jou de naam opa Ammerooi gaven.
• Trots op Janna die als 1 jarige een fotocollage van haar en Margot voor je verjaardag gaf.
• Trots als wij kattenkwaad uithaalde en als ons vader of moeder je dat vertelde, dan lachte je.
• Trots keek je toe, toen we klein waren en de grote zak van Sint van boven gehaald werd in de Hogesteeg.
• Trots als we voor het eerst op de fiets met ons vader of moeder van Hedel naar Ammerzoden fietste.
• Trots op jezelf als je met een potje pesten, stiekem de pestkaarten achter hield en wij wel 10 kaarten moesten pakken. Wij moesten er soms om huilen en jij stiekem lachen.
• Trots stopte jij ons een extra briefje in de hand als we jarig waren.
• Trots op de gezelligheid met de jaarlijkse barbecue met je hele gezin.
• Trots dat Janna in Ammerzoden ging badmintonnen.
• Trots stond jij langs het veld met Corry als ik een hockeywedstrijd speelde. Zelfs als ik het veel te koud voor je vond.
• Trots was jij toen Joselyn paardrijwedstrijden reed op het Hippisch Centrum waar ons pa dat ook had gedaan.
• Trots was jij toen Joselyn een eigen paard kreeg en je volgde het op de voet.
• Trots toen we onze zwemdiploma’s, scooterrijbewijzen en rijbewijzen haalde.
• Trots toen wij je na het behalen van ons rijbewijs jou onze scooter of autootje lieten zien.
• Trots toen we onze schooldiploma’s haalde, gingen studeren of een baan kregen.
• Trots dat ik je liefde voor jouw FC den Bosch deelde.
• Trots zat je met Corry en mij op de tribune bij jouw club FC den Bosch.
• Trots.
• Maar wij zijn vooral trots op jou, opa, dat jij onze trotse opa Ammerooi was. Je hoefde het niet te zeggen, we zagen het in jouw trotse ogen.
• Dank je wel dat jij onze trotse opa Ammerooi was!

Persoonlijke herinneringen aan pa, opgehaald door Huub:

Hallo pa,

Ik weet dat je het absoluut niet leuk vond om in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar in dit uur van deze dag vind ik het nodig om met iedereen hier, een paar van mijn herinneringen aan jou te delen.

De afgelopen dagen kreeg ik nogal eens de opmerking, dat ik op je lijk. Dat is iets, dat ik zelf nooit gezegd zou hebben, maar toen ik nog eens goed naar de foto, die nu op je kist staat, keek, zag ik de gelijkenis zelf ook.

Mijn vroegste echte herinnering aan jou is, toen ik mijn eerste fiets kreeg en je achter mij aan rende, omdat ik wel kon trappen maar niet remmen en niets anders kon bedenken dan me te laten vallen in de tuinheggen van de buren. Dan was jij er om me op te rapen.

Toen ik in Venray zat en interesse had in radio, was jij het die met een microfoon als cadeau naar me toe kwam. Toen die radio de echte radio werd, vertelde je iedereen trots, dat je mijn naam gehoord had in Langs de Lijn. Deed die jongen toch nog iets met voetbal.

Het is waarschijnlijk een van de teleurstellingen van je leven, voor voetbal is geen van je kinderen in de wieg gelegd. Nee, dan jij. Op je vijfde ging je al naar BVV, achter op de fiets bij je vader, en dat hield je vol toen BVV Fc DEn Bosch werd. Zelfs boven de negentig ging je nog naar de thuiswedstrijden, met Ton, Corry, neef peet of kleindochter Nina. De kleur van de bloemen op je kist zijn uitgekozen, omdat dat de clubkleuren van Fc zijn.

Een sport, waarin we elkaar vonden, was wielrennen en speciaal de Tour de France. Dat begon toen ik als veertienjarige vakantiewerk deed bij Interfarm, ook jouw werkplek voor 42 jaar.

‘s Avonds keken we dan samen naar de samenvatting van de etappe van die dag.

Je rijbewijs haalde je nooit, maar naast de chauffeur zitten, deed je erg graag. Zet een autodeur open en jij zat er in. Of dat nu bij ma was, in de auto boodschappen doen met Corry of Marian, de NOS reportagewagen, waarmee ik op pad was, de vrachtwagen van Ton, waar je af en toe een weekje mee ging naar Hongarije of de paardenvrachtauto van Henry. Sommige reacties op mijn bericht op facebook over je overlijden, melden, dat ze jou zich herinneren als die aardige man, die bij concoursen uit die paardenauto stapte.

Ik mocht erbij zijn tijdens je eerste ritje in een vliegtuig. We vlogen samen naar de Oekraïne, waar ik les zou gaan geven. Je sprak geen woord over de grens, maar iedereen, die ik later sprak, was onder indruk van jouw vrolijke aanwezigheid, zelfs al voor we een wodkaatje dronken.

Over drankjes gesproken, Toen Rosilde en ik ons verloofden, vierden we dat met beide families in het huis van Alice en Martin in Maastricht. Ik wou dat ik toen een bandrecorder bij de hand had gehad, want, als normaal stille man, greep je toen je kans om een toespraak te houden. Een hilarische gebeurtenis, die hier niet onvermeld mag blijven.

Nog een waardevolle herinnering aan het plezier dat jij had, soms tot wanhoop van ma. We kunnen ons allemaal nog dat feest in de Rode Leeuw herinneren, toen je aan het einde van de avond boven op de planten in de net gekregen bloembak ging zitten.

Had een van ons een financieel probleempje, was jij onze bank. Want je zakgeld gebruikte je, om dat kistje in de kledingkast te vullen voor momenten, dat je er iemand mee kon helpen.

Met al die sneeuw van dit weekend, moest ik terugdenken aan een verhaal over een heldendaad van jou, dat iemand mij ooit vertelde. Tijdens een sneeuwstorm in het verre verleden, kwam de bus van den Bosch naar Ammerzoden vast te zitten en jullie moesten toen verder lopen. Jij hebt toen kilometers lang een meisje op je rug gedragen door de storm.

Tja, die bus. Je hele werkzame leven reisde je met Onze Tram van en naar Den Bosch. Vlak nadat jij met pensioen ging, hield Onze Tram op te bestaan. Jij hebt in je eentje die maatschappij 42 jaar lang aan het werk gehouden, zo leek het toch.

Ik heb jou ooit één keer zien huilen, dat was toen je hoorde dat jouw vader was overleden. Ik huilde deze week ook, omdat nu ook míjn vader was overleden. Dat was tijdens het uitzoeken van de muziek voor deze bijeenkomst. Ik ben nu eenmaal iemand die zijn gevoelens het beste kan uiten in muziek, zoals jij je gevoelens het beste kon uiten bij voetbal. Dan kon je helemaal uit je bol gaan.

Pa, jouw taak in deze wereld is af, je hebt je vrouw een lang leven liefgehad, je kinderen een toekomst gegeven, je kleinkinderen een fijne jeugd en ons allen mooie herinneringen. Er zijn vast nog wat van je wensen onvervuld gebleven. Zo is Fc Den Bosch nooit kampioen van de eredivisie geworden. Maar je kunt er zeker van zijn dat Corry en Nina ze daar naar toe schreeuwen de komende jaren.

Jij hebt een steen verlegd in de stroom van een rivier en daardoor zal die stroom nooit meer hetzelfde zijn. Nu is het jouw tijd om te gaan. Ik wens je een goed vaart toe.

Bij het verlaten van de aula:

Wij danken u voor uw belangstelling en medeleven.