Craig Finn over het ontstaan van zijn nieuwe album:

Ik werd wakker bij zonsopgang op nieuwjaarsdag 2020. Toen ik naar de keuken liep om wat water te halen, zag ik een muis op zijn rug liggen en zichzelf cartoonachtig aankondigen als bijzonder dood. Onze kat Tanti zat ernaast, stralend van trots. Het was de enige muis die ik in tien jaar in ons appartement had gezien, dood of levend. Ik gooide hem weg, in de hoop dat het geen voorteken was voor het komende jaar, en ging terug naar bed. Ik weigerde mijn partner Angie erover te vertellen. Ik heb het nog steeds niet gedaan. Ze zal dit niet lezen.

Een paar uur later werd ik weer wakker van een aantal sms’jes. De moeder van een vriend was de avond ervoor om het leven gekomen bij een ongeval met rijden onder invloed in Arizona. Het jaar begon vreemd en wreed. Het bleef komen.

Begin maart kreeg ik op de vlucht naar huis van drie Hold Steady-shows in Londen te horen dat mijn goede vriend Bryan Dilworth plotseling was overleden. Hij was 51 en liet een vrouw, een tienerzoon en enkele miljoenen geweldige verhalen achter.

Toen we in NYC landden, was de pandemie volledig gearriveerd met zowel de realiteit als de samenzweringen. Binnen een maand werkte Angie (een ziekenhuisverpleegster) rechtstreeks met Covid-patiënten. Uit voorzorg ben ik uit ons appartement verhuisd en bij familie in de buurt in Brooklyn ingetrokken. Ik bleef daar zes weken, totdat ze terugkeerde naar haar normale verpleegdiensten. Het was in dit tijdelijke huis dat ik deze liedjes begon te schrijven.

In mei 2020 werd George Floyd vermoord in Minneapolis en was mijn geliefde woonplaats 24-7 op het nieuws. Ik keek van een afstand toe terwijl voormalige trefpunten in brand stonden. Ik zag gezichten die ik herkende in de menigte. Ik was boos om het onrecht, maar rouwde ook om een ​​deel van Minneapolis dat ik ooit kende.

Ik bleef het hele jaar door schrijven en probeerde door middel van het werk een doel én duidelijkheid te vinden. Ik kwam begin 2021 bij elkaar met producer Josh Kaufman en besloot welke nummers ik wilde nastreven. Dit nieuwe materiaal verkende de grens tussen liedjes en rechtstreekse verhalen, dus we spraken over filmisch maken van de muziek en er wat groots van te maken.

We namen voornamelijk op in mei 2021 met een bekende groep getalenteerde vrienden, en werkten vervolgens samen met Trey Pollard bij Spacebomb, die een 14-koppig strijkorkest arrangeerde en opnam, wat een drama en elegantie bracht die dit onderscheidt van alles wat ik eerder heb gedaan.

Deze plaat gaat over herinneringen – hoe we ons vrienden herinneren die er niet meer zijn, plaatsen die zijn veranderd, belangrijke gebeurtenissen die deel uitmaken van ons verleden. De liederen zijn gedenktekens, bezweringen, affirmaties, legendes en gebeden. Zoals alle verhalen zijn ze onderhevig aan de onvolmaaktheid en beperkingen van het geheugen, de vervorming die onze eigen geschiedenis overkomt wanneer deze wordt uitgerekt door tijd en afstand. Deze kleine aanpassingen worden onderdeel van de verhalen zelf.

De titel A Legacy of Rentals erkent dat we nooit een van onze bezittingen volledig kunnen vasthouden en dat ons lichaam slechts een tijdelijke verblijfplaats is voor onze ziel. Alle momenten zijn vluchtig. Na de verwoesting van de afgelopen jaren geloof ik dat er vreugde is in elke levende actie, hoe alledaags ook: naar de keuken lopen, een trein missen, koffie morsen, opruimen, een vriend ontmoeten voor een maaltijd. We willen allemaal herinnerd worden. We willen allemaal dat onze tijd hier consequent is. Door deze dagelijkse acties te ondernemen, koesteren we hoop en garanderen we onze unieke plaats in de geschiedenis.

Ik ben vereerd hier te zijn om A Legacy of Rentals met u te delen. Dit is hoe het eruit ziet.

Release datum: 20 mei 2022
Label: Positive Jams/Thirty Tigers