Er zijn momenten in de muziek waarop je gevoeligheid wordt belemmerd door de overweldigende schoonheid van instrumenten, stemmen en liedjes. Je raakt verstrikt in een bepaalde sonische vervoering die tot diepe catharsis leidt. Het is alsof je door geneeskrachtig water bent gebaad en er verlicht uit bent gekomen.
Dat is de ervaring van Heather Lynne Hortons derde studioalbum, Get Me to a Nunnery. In tien zelfgeschreven liedjes heeft Horton een melodieuze utopie gecreëerd die scènes oproept van Kate Bush die thee drinkt met Joni Mitchell in een weelderige, gedempte tuin met zijn verleidelijke geuren en adembenemende beelden. Dan, als bijna onverwacht, voegt Sinead O’Connor zich bij het soiree terwijl de warme zon ondergaat.
Hortons hypnotiserende stem, hier opgenomen en geproduceerd om de verleidelijke aantrekkingskracht te maximaliseren, speelt op de fluweelzachte elementen van de nummers. Er zit een troosteloze tint in haar zang en in de liedjes, maar dit is geenszins een wentelen in die troosteloosheid. In feite is de boodschap van Horton van kracht en empowerment.
“Ik wil ongemakkelijke ideeën bespreekbaar maken via het medium muziek”, zegt Horton. “Deze plaat gaat over het onder de aandacht brengen van systemische onderdrukking. Hoe we zo ver zijn gekomen, maar schijnbaar helemaal nergens. ‘Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven.’ We blijven mensen op de brandstapel verbranden omdat ze anders zijn, omdat ze hun ware zelf zijn. Onze kracht in het koesteren en behouden van empathie verzwakt met de dag.”
Get Me to a Nunnery maakt echter zijn punten duidelijk met elegant muzikaal vakmanschap. Het album, opgenomen in Chicago van medio 2022 tot begin 2023, bevat Horton op gitaar en op beklijvende viool; haar man Michael McDermott op gitaar, keyboards, piano en bas; Will Kimbrough op baritongitaar; John Deaderick op piano, keyboards en orgel; Matt Thompson op elektrische bas en contrabas en Steven Gillis, die ook vier nummers van het album mixte, op drums.
Get Me to a Nunnery, geproduceerd door Horton met coproductie en engineering door McDermott, zit boordevol etherische edelstenen. Er is het prachtige, door folk beïnvloede openingsnummer ‘After All This Time’, tevens de eerste video van het album, met zijn muur van stemmen en wazige instrumentatie. Er is het pulserende, krachtige ‘I Don’t Like Your Children’, een bijtend manifest over het onaangetast talent van kinderen om de waarheid in mensen te zien. Er is ‘Beatrix’, een zangerige ballad die speelt als een droom, compleet met bewolkte scènes en vervaagde kleuren. En er is ‘Ten Times’, een licht ritmisch nummer dat de moeilijkheden aanpakt waarmee vrouwen worden geconfronteerd om gehoord te worden in de huidige, door mannen gedreven samenleving.
Get Me to a Nunnery verheft de artistieke beloften die Horton deed op haar debuut, Postcard Saturdays uit 2012, en haar veelgeprezen vervolg, Don’t Mess with Mrs.Murphy uit 2017, werd geprezen in No Depression, Paste en Three Chords and the Truth UK. Het kreeg een ongekende score van 10 op 10 op Americana-UK en werd uiteindelijk hun Critic’s Choice Album.
Horton verwondert zich nog steeds over de reactie op Murphy en zegt dat “wat bedoeld was als meer een zelfreflecterend mozaïek, uiteindelijk zo’n schokkende positieve reactie van critici en recensenten opriep.”
Met Get Me to a Nunnery is Horton klaar om op die basis voort te bouwen. “Uiteindelijk probeert iedereen die een plaat maakt iets te zeggen, gehoord en begrepen te worden”, zegt ze. “Ik had niet per se verwacht dat de lagen zo ver uitgediept zouden worden. Het moedigde mij aan om dieper te gaan. Als er nog maar één persoon de wens vindt om dieper in zichzelf te graven over welk onderwerp dan ook op deze plaat, is mijn missie voltooid.
Format: CD, DL & STREAM
Label: Pauper Sky Records
Release: 3 november 2023
Heather Lynne Horton – Murphy’s Law (2017)
