Tom Hambridge gaat met vrienden om de tafel zitten, waaronder Buddy Guy, Joe Bonamassa en Christone “Kingfish” Ingram, om zijn liedjes uit te voeren die door de jaren heen zijn gemaakt.
Als je een muzikale carrière hebt als zanger en drummer, waarbij je meer dan 1000 nummers hebt geschreven, 100 albums hebt geproduceerd en met iedereen hebt samengewerkt, van Chuck Berry en Bo Diddley tot Buddy Guy, dan komen er twee dingen in je op. Je moet uitzonderlijk getalenteerd zijn. Jij moet Tom Hambridge zijn.
Hambridge is het viervoudig Grammy-winnende wervelende talent achter – naast vele andere projecten – drie van de meest geprezen albums van blueslegende Buddy Guy: Living Proof (2011), Born To Play Guitar (2016), The Blues Is Alive And Well ( 2018), Keb Mo’s Good To Be (2022) en voor zijn werk met de opkomende bluesster Christone “Kingfish” Ingram’s albums 662 (2022) en Kingfish (2020).
Hambridge is zo’n geweldige maker en producer van muziek geweest dat Guy over hem zegt: ‘Zo iemand kom je maar één keer in je leven tegen. Ik noem hem de witte Willie Dixon.
Maar af en toe neemt Hambridge de tijd om een album voor zichzelf te maken. Zijn nieuwste, Blu Ja Vu, is de eerste sinds zijn The NOLA Sessions uit 2018, een sprankelend eerbetoon aan de muziek uit New Orleans.
Blu Ja Vu is een terugblik op enkele van de nummers die Hambridge heeft geschreven of samen geschreven – meestal met Richard Fleming – en geproduceerd voor zijn muzikale vrienden. Enkelen van hen doen hier iets terug, dus het is weer een bluesachtige déjà vu.
Hambridge lanceert deze set met een van zijn beroemdste partners, Buddy Guy, met een vocaal duet op het rauwe, snelle “Ain’t It Just Like Love” met een meeslepende honky-tonk piano break van Kevin McKendree, gevolgd door een felle Guy gitaar explosie. Joe Bonamassa doet mee op ‘That’s My Home’, en voegt zijn krachtige zang en nog meer bijzonder gitaarwerk toe achter een rusteloos refrein: ‘Where I put down my guitar, that’s my home’. ‘Wear You Out’, geschreven in samenwerking met Gary Nicholson, is een bewijs van een Stratocaster uit ’54, een Eldorado van de zeventig, en een vrouw die ‘niet tevreden kon zijn’, dus ‘I ain’t slowing down till I wear you out”.
In ‘Blues Don’t Care’ wordt Christone ‘Kingfish’ Ingram ingeschakeld op gitaar en zang voor een stoere blueslezing over hoe weinig het de blues kan schelen. ‘You try to run, but there’s no escape, it’s the middle finger on the hand of fate”. Rob McNelley voegt koortsachtige gitaarlicks toe om de rillingen van “Sick With Love” uit te drukken, waarna “Automatic” hard doorscheurd met wat auto-erotische lyriek: “I got a T-Bird Ford, 1965, 4-barrel V8, I’d like to give you a ride – it’s automatic”. ‘Symptoms of Love’ is weer een solo-inspanning van Hambridge, die mooi aansluit bij de muzikale diagnose van ‘Sick With Love’.
“Brother John Boogie” is een opzwepend instrumentaal boogie-woogie met mondharmonica-legende James Cotton (R.I.P.) die de band leidt en eindigt met een vreugdevolle schreeuw. “Get Out Of Town” is een onstuimige roadhouse two-stepper gevuld met barrelhouse-piano. Josh Smith zorgt voor etherische gitaarspanning achter het nieuwe bewustzijn dat te vinden is in ‘Smarter Than I Was’: ‘She took my soul to a darker side, but halfway there I got wise’. “Johnny Winter” is een bluesrock-protestnummer dat de heel reële vraag stelt: “Hoe komt het dat Johnny Winter niet in de hall of fame staat?” – dat is de Rock & Roll Hall of Fame. “Meet Me In Chicago” is mede geschreven door Robert Randolph, en bevat opnieuw de furieuze, vlijmscherpe gitaar van Rob McNelley, doordrenkt van een verlangen om terug te keren naar het zoete thuis van Chicago.
De zeer passende albumafsluiter, ‘End Of The Line’, is een welsprekend geformuleerde kleine blues, vriendelijk ter overweging aangeboden: ‘So many of my friends have gone, maybe my time ain’t long, but I promise ‘til the day I die, I’m gonna keep the blues alive. But I feel sometimes like I’m the end of the line”. Maar als Blu Ja Vu ons iets laat zien, is het dat we op Tom Hambridge kunnen rekenen om geweldige muziek te maken … opnieuw … en opnieuw … en opnieuw. – Jim White (a former music writer for the Pittsburgh Post-Gazette & now writes the Blues Roadhouse)
Release: 15 september 2023
Label: Quarto Valley Records
BLUESSHOWS BIJ RADIO DUIVENSTRAAT:
VRIJDAGAVOND: GARY GRAINGER – THE BLUESSHOW van 20:00 tot 23:00
ZONDAGAVOND: PATRICK ROOS – DUTCH BLUES RADIO van 22:00 tot 24:00
