De muziek van Bart Moore verenigt de inheemse invloeden van Dylan, uit het Pogues-, Tom Waits- en Basement Tapes-tijdperk tot een hoofd vol beelden en indrukken die van hemzelf zijn. De nummers op Graveyards Wind & War blijven trouw aan dat kompas.
Terwijl veel van de volkslyriek te maken heeft met intra- en interpersoonlijk gekibbel en introspectie, vermijdt Moore het grotendeels om zichzelf tot onderwerp te maken. Moore, een aanhanger van Tom Waits en Captain Beefheart, tovert zijn liedthema’s bewust uit bizarre en ongebruikelijke bronnen. Uitgestorven vliegende reptielen (“Pterodactylus”), oude begraafplaatsen (“Graveyard”), slagvelden uit de burgeroorlog (“The Third Day”) en dode rockzangers (“Fire in the Rain”) is vruchtbare bodem en illustreren de composities op dit album. De composities op Graveyards Wind & War werden geschreven, herschreven, opgenomen, afgewezen en nieuw leven ingeblazen gedurende een periode van drie jaar op Moore’s 18 hectare grote boerderij in Grand Ledge, Michigan. Gastspelers, waaronder violist Brad Phillips, mandoline David Mosher, Cellist Brad von Kuske, zanger Tamiko Rothhorn en fluitist Rie Daisies, geven kleur en definitie aan de nummers.
Corey DeRushia (Lindsay Lou & the Flatbellies, Luther Allison) is de engineer achter Graveyards Wind & War bij Troubadour Recording in Lansing, MI. Ooit een veteraan van de alt-rockscene in San Francisco, verhuisde Moore, een inwoner van Michigan, naar het Lansing-gebied “om te ontsnappen aan de Big City-clubscene en ultieme doofheid uit te stellen.” Hij ruilde zijn Les Paul voor een akoestische gitaar, vestigde zich op een boerderij in het nabijgelegen Grand Ledge en is aanwezig in de plaatselijke clubs. In 2017 bracht hij zijn goed ontvangen album uit, Curse of Los Lunas.
“Grote persoonlijkheid … fijne live artiest, iemand die weet wat hij met een nummer moet doen en wat een nummer moet doen.” – Joel Selvin, legendarische muziekcolumnist van San Francisco Chronicle
“Ik luister er al drie dagen naar (Graveyards Wind & War) – ik vind het geweldig.” – Kevin Curtin, Austin Chronicle