Folk-singer-songwriter Steve Wallis groeide op in Byron Bay, Australië, maar na meer dan tien jaar in bands in het hele land te hebben gespeeld, verhuisde hij in 2014 naar Parijs, Frankrijk. Steve Wallis schrijft vitale volksliedjes met een heldere blik, gedreven door zijn geslepen gitaar en een ontwapenende mix van wrange humor, krachtige eerlijkheid en bitterzoete droefheid in zijn schrijven dat doet denken aan Townes Van Zandt, John Prine of Justin Townes Earle.
Steve treedt solo op, vertelt verhalen en zingt liedjes, met zijn kleine Guild-gitaar, zijn mondharmonica’s en zijn stem die tussen delicaat en norse openhartigheid bevindt, het perfecte middel om de tijdloze en altijd krachtige onderwerpen te doorkruisen met nieuwe liefdes, verloren liefdes, oude huizen, oude vrienden. In 2022 verschijnt zijn debuut soloalbum Nothing Stays The Same Way For Long.
Sinds de release van zijn nummer ‘Melbourne Rain’ in 2018, waarmee zijn muziek aan een wereldwijd publiek werd voorgesteld nadat het was opgenomen in de miljoenenverkochte PlayStation-game Detroit: Become Human, trad hij op in heel Europa en Australië, maar het was in de staat New York, op een schrijfretraite georganiseerd door folkduo The Milk Carton Kids, waar Steve de Engelse songwriter, producer en multi-instrumentalist Joe Boon ontmoette, en het paar begon te werken aan demo’s die de basis zouden vormen van zijn eerste full- lengte LP Nothing Stays The Same Way For Long.
Opnameplannen werden onvermijdelijk in de loop van 2020 opgeschort tot eind 2021, toen Steve naar Noord-Devon, Engeland reisde en daar zes weken doorbracht met het opnemen van het album. Veel werd opgenomen in Joe’s kleine projectstudio, maar ook in drie plaatselijke kerken die hun galm schonken om massa’s kamervullende drums en elegische piano te creëren. Het slot- en titelnummer werd live opgenomen in een kleine kerk in Georgeham. Het paar nam bijna alles op, waarbij ze de rollen van ingenieur en muzikant verwisselden, en werden vergezeld op verschillende nummers voor harmonieën gezongen door Bryony Lewis en Kara McKee. Op afstand werden nog enkele laatste stukken aangeleverd: saxofoons van Bruce King; pedal steel door Jon Graboff; pomporgel van Dan Walker en viool van MorganEve Swain. Joe Boon mixte het en het werd gemasterd door Doug Van Sloun in Omaha, Nebraska.
Door de rauwe en uitgeklede directheid van ‘The Wolf’, naar de uitgestrekte muur van zang, drums, slide gitaren en mellotron op ‘Now I Don’t’ en de hymne-achtige stilte van ‘Nothing Stays The Same Way For Long’, Steve’s pijnlijke stem en opzwepende lyriek dringen door. In dat laatste en titelnummer, Door de rauwe en uitgeklede directheid van ‘The Wolf’, naar de uitgestrekte muren van zang, drums, slide gitaren en mellotron op ‘Now I Don’t’ en de hymne-achtige stilte van ‘Nothing Stays The Same Way For Long’, Steve’s pijnlijke stem en opzwepende lyriek dringen door. In dat laatste en titelnummer, reflecteert Steve op voortvliegende tijden ver weg in de Catskill Mountains: ‘I found a piece of heaven and I wrapped it in a cloth’. Hij heeft iets soortgelijks gedaan met deze LP. Het kan ook vluchtig zijn, maar het is de moeite waard om vast te houden voor in deze vreemde tijden.
Format: CD, LP, DL & STREAM
Label: SELF-RELEASED
Release: 16 september 2022
