I Draw Slow is een van de meest unieke bands in de Americana-scene. Aangevoerd door het songwritingteam van broer/zus Dave Holden (gitaar/zang) en Louise Holden (zang). De in Dublin, Ierland gevestigde groep begeeft op het kruispunt van Ierse en Appalachische muziek en heeft lovende kritieken gekregen voor een origineel geluid dat de kloof tussen traditionele Ierse en Amerikaanse rootsmuziek dicht.
Maar toen de pandemie dichterbij kwam en het touren in 2020 stopte, werd de groep gedwongen hun ontluikende carrière in de wacht te zetten. Het was een tijd van enorme persoonlijke ontreddering, met het verlies van dierbaren aan COVID en de daaropvolgende maanden van verdriet voor de Holdens. De donkere dagen werden nog uitdagender door hun isolatie van elkaar en van hun bandleden Konrad Liddy (contrabas), Colin Derham (banjo) en Adrian Hart (viool). Zonder het wondermiddel van muziek en de vreugde om samen te creëren en samen te spelen om hen te helpen genezen, werden ze in hun afzonderlijke werelden achtergelaten om de pandemie alleen te doorstaan.
Het trauma veroorzaakt door de pandemie is uiteindelijk wat I DRAW SLOW definieert, de nieuwe titelloze release van de band. Het proces van het schrijven en opnemen van het album was totaal anders dan alle eerdere albums van de band. Ze schreven en repeteerden elk afzonderlijk en tegen de tijd dat ze eindelijk bijeenkwamen in een boerenstudio in de bergen van Dublin om op te nemen, ontdekten ze dat ze een fundamentele verschuiving hadden ondergaan in hun kijk op muziek en op het leven. Sonisch gezien werden de traditionele Ierse en Appalachiaanse invloeden die de basis vormen voor de eerdere releases van I Draw Slow, aangevuld met een veel breder scala aan invloeden, waaronder pop uit de jaren zestig, filmische soundscapes en de begrafenisjazz uit New Orleans. Tekstueel trokken de nieuwe nummers verhalen en traditie uit elkaar. Zoals Louise zegt: “De nieuwe muziek vertegenwoordigt traditie in de verwarde manier waarop mensen nu leven, met de verhalen die we vertellen om te voorkomen dat we gek worden en de valse herinneringen waarop we onszelf bouwen.”
I DRAW SLOW begint met de pakkende opener “Bring out Your Dead”, een nummer dat niet zou misstaan op Fleetwood Mac’s album TUSK (als de Mac traditionele Ierse muziek zou spelen), met vocale echo’s van The Mamas & The Papas erin gegooid voor de goede orde. De band channelt vervolgens de New Orleans-tradjazz op het nummer “Trouble”, vol met rudimentaire snare en treurig koperwerk. En op het duet “Queen of the Wasteland”, versierd met clawhammer banjo, viool en akoestische gitaarlijnen, put IDS uit Ierlands lange folkzang- en verhalentraditie om een neo-folkklassieker te creëren die zowel actueel als tijdloos is.
Maar het is misschien het nummer “Dearly”, met zijn suggestieve tekst: “Sunburnt sienna, oxides copper, the colours discovered by harm”, dat het hoogtepunt van dit project het beste beschrijft. Uiteindelijk legt dit album een cruciaal moment vast in een gedeelde menselijke tragedie en biedt het een verbluffend portret van de schoonheid die I Draw Slow heeft gered van hun collectieve pijn.
Met de release van hun nieuwe album verstevigt I Draw Slow hun reputatie als een van de meest interessante groepen in de Americana/roots-scene. Door het verleden naar het heden te lokken, hebben ze een zeer persoonlijk geluidsdeken gecreëerd dat fans aan beide kanten van de vijver heeft vlot getrokken en hen een plaats heeft opgeleverd op enkele van de belangrijkste festivalpodia in Noord-Amerika, waaronder MerleFest, Edmonton Folk Festival, Rocky Grass and Wintergrass. Met het uitgebreide muzikale platform van hun nieuwste release als startpunt, zijn de mogelijkheden waar de muzikale reis van I Draw Slow hen naartoe zal leiden onbegrensd.
Release: 9 september 2022
