Van zijn vroegste in eigen beheer uitgebrachte EP’s tot Cast-Iron Pansexual uit 2021 – het album dat werd geprezen door Rolling Stone en American Songwriter voor zijn onderzoek naar geloof, seksuele identiteit en zelfacceptatie – is Adeem doorgegaan met het opbouwen van een aanhang door Appalachian muziek te combineren met invloeden en poëtische flair met een gezonde dosis komisch instinct.
“Humor is altijd een deel van mijn leven geweest”, legt de songwriter uit Oost-Tennessee uit, waarbij hij komieken Andy Kaufman en Sarah Silverman aanhaalt als artistieke invloeden naast muzikanten als John Prine en Blind Boy Fuller. Toen hij opgroeide, realiseerde Adeem zich al snel dat duistere grappen met de juiste interpretatie een sociaal aanvaardbare manier zouden kunnen zijn om open te zijn over de moeilijke dingen. “Mijn ouders hebben allebei veel generatietrauma’s en ik ben er middenin geboren”, zeggen ze. “Humor is precies hoe we het hebben overleefd.”
Adeems met twang bezaaide gospel vertegenwoordigt een wereldbeeld dat te vaak wordt uitgesloten van moderne countrymuziek, een die schaamte omzet in een feestje. Het blijkt dat mensen het geluid waarderen en het omarmen bij de delen van onszelf die we moeten begraven – zo erg zelfs dat toen Adeem zich tot fans wendde om het vervolgalbum van Cast-Iron Pansexual te steunen, duizenden zich hiertoe geroepen voelden. Adeem noemde het een ‘redneck fundraiser’ en zamelde het geld in om White Trash Revelry uit te brengen door op Facebook om één dollar per keer te vragen. “Met vier kwartalen en een Venmo,” grapten ze, “schat, kun je deze droom waarmaken.” Adeem kwam later uit de geldinzamelingsactie van $ 15.000 met een naam voor hun nieuwe platenlabel – Four Quarters Records – en het besluit om een onbeschaamd volgend hoofdstuk te schrijven.
White Trash Revelry levert, tempert Adeems geliefde komische gevoeligheden met kwetsbare momenten en zeer specifieke persoonlijke details. Tedere strijkers en heldere zang op “Middle of a Heart” maken plaats voor genuanceerde verhalen over overgangsrituelen in kleine steden en gemengde berichten over liefde, geweld en eer. En “Two Sides of a Coin” pakt grotere maatschappelijke problemen aan en worstelt om ruimdenkende bedoelingen te verzoenen met de diep gebrekkige en historische verhalen die maar al te vaak door blanke zuiderlingen worden verspreid. Maar de feestvreugde van het album is ook om elke hoek te vinden.
“Ze spelen in de hemel countrynummers, maar in de hel spelen we ze hard”, zingen ze op de opvallende single “Going to Hell”. Ongeacht je gedachten over het hiernamaals, Adeem zingt met een easy-going charisma dat het gemakkelijk maakt om het te willen volgen – naar de hemel, naar de hel, of naar een rauw, welkomstfeest tussendoor.
Release: 2 december 2022
