Valley of Stars is een magisch verhaal. Het is het fantastische avontuur van de Haas en Ben Bedford, Ben Bedford’s zesde studioalbum. Samengesteld tijdens een ruige persoonlijke periode in het leven van Ben, het verkent thema’s van vreugde / verdriet en verbinding/isolatie vaak door middel van natuurbeelden. Ben heeft een tapijt aan muziek geweefd met muziek, verhaal en tekeningen (het albumdesign is van Ben) en hoewel kleiner van opzet dan Watership Down door Richard Adams, streeft Bedford naar een diepte in deze wereld met dit album.
Bedford was niet van plan een conceptalbum te schrijven. Eigenlijk zijn alle tracks geschreven als individuele vignetten. Na het voltooien van 30 composities tijdens de lockdown, realiseerde hij zich dat veel van de melodieën in een bepaalde volgorde met draden aan elkaar geregen zijn en zo een verhaallijn creëerde die hij niet had bedoeld. Hij had een avonturenverhaal geschreven, een soort parabel, met Haas als de hoofdrolspeler.
Het verhaal: Lang geleden, in de Valley of Stars, ging Haas op avontuur op zoek naar zijn vrienden. Hij wist dat ze daar waren. Hij zou ze herkennen aan de open deur en licht daar achter. Hij sprong over heuvels en bloemen, kijkend. Van in de verte zag hij wolven. Ze zongen naar de maan! Haas was niet in gevaar. De wolven zaten achter een hert aan. Maar hij voelde zich hoe dan ook bang. “De wereld is een prachtige maar vreemde plek,’ dacht Haas. In een donkere vlucht rende hij naar de rivier. Al snel was het ochtend. Hij rende de zon in. Hij keek naar de Spreeuwen vliegend door de lucht. Toen zag hij Luipaard, hij ging ernaast zitten. Luipaard was verdrietig. “Waarom ben je verdrietig?” vroeg Haas. “Omdat velen niets om de aarde geven en om deze beter te maken” antwoordde Luipaard. Haas rende zo snel als hij kon de heuvel af om Luipaard op te peppen. Maar hij rende zo snel dat hij regelrecht het Berenbos in rende. Beer was de koning van het bos en begroette Haas trots maar vriendelijk. Voordat hij wist het, maakte Haas deel uit van een hofdans, draaiend onder het geel bladeren. Hij wilde voor altijd dansen, maar hij ging door. Al snel ontmoette hij Adder. Adder was erg bang en hij beet Haas. Het duurde niet lang of Haas voelde zich een beetje ziek en erg moe. Hij viel in slaap en droomde vreemde dromen. Toen hij wakker werd, bleef hij lopen en ontmoette Wezel, toen Snoek, toen Vos, dan Rode Wouw. Allen wilden hem opeten! Maar Haas was slim en snel en hij ontsnapte. Eindelijk, wanneer het bijna nacht was rook Haas schoorsteenrook en zag licht door de open deur van Mama Das’s hol. Ze nodigde Haas uit. Haas was erg blij. “Een vriend”, dacht hij. Die nacht sliep hij in haar schuilplaats, veilig voor de wereld buiten de ramen toen de sneeuw begon te vallen.
Het album is gecomponeerd tijdens een moeilijke periode voor Bedford. Tijdens de lockdown in 2020 zat hij in scheiding, en moest omgaan met zware depressies en een opflakkering van zijn obsessieve-compulsieve stoornis, en leefde alleen op het platteland van Illinois met zijn kat, Darwin, maandenlang geïsoleerd van direct menselijk contact. Hij begon te verwerken met wat hij doormaakte, maar vond het moeilijk om rechtstreeks over zijn leven te schrijven. “Het is een heel album over worstelen met verdriet, proberen vooruit te komen en vreugde te vinden terwijl je je ook kwetsbaar en angstig voelt”, zegt Bedford. “Haas probeert licht in het donker te vinden, vriendschap in isolatie. Hij probeert zijn angsten onder ogen te zien en accepteer de realiteit. In het begin van de pandemie was er veel onzekerheid. Het was eng daarbuiten. En daar bovenop kwamen veel persoonlijke dingen. Ik vond het makkelijker te verwerken door er vaag over te schrijven. In een notendop, ik ben Haas, ik probeer mijn weg te vinden, vreugde te vinden, terwijl andere personages zoals Wezel of Snoek misschien het gevaar en mijn angsten vertegenwoordigen. Luipaard is een andere manifestatie van mezelf die te maken heeft met verdriet en lusteloosheid. Adder kan angst voor de dood zijn, of angst voor het onbekende. Das staat misschien voor veiligheid en vriendschap, maar met het besef dat men uiteindelijk weer de wereld in moet. En ik wilde wel om terug de wereld in te gaan, maar op dat moment kon ik dat niet. Vele dagen kon ik bijna niet uit bed komen. Dus ik schreef een album terwijl Haas dat allemaal deed. Haas ben ik, die de wereld probeert te begrijpen als wonderbaarlijk en eng als het is. Ik wilde terug naar buiten en vond verbinding, schoonheid, vreugde, maar de wereld maakte me ook bang. Dus, Ik schreef dit album terwijl Haas deed wat ik wilde doen. Haaas is een geïdealiseerde ambitieuze versie van mij, op een bepaalde manier. Velen van ons voelden zich geïsoleerd tijdens de pandemie. Dit is gewoon mijn poging om daarmee om te gaan.”
Muzikaal gezien is dit Bedfords meest eclectische werk tot nu toe. Veel van de nummers gebruiken oneven maatsoorten en akkoordstemmen vaker gehoord in oude muziek als barok en jazz. Voor het diepe weelderige geluid van de album riep hij de hulp in van goede vrienden. David Sinko (Yo-Yo Ma, Punch Brothers) ontwikkelde en mixte. Ethan Jodziewicz (Aoife O’Donovan, Maya de Vitry) speelde bas. Chas Williams (Nanci Griffith) speelde tweede gitaar/dobro. En Kari Floyd zong harmonie. Ben speelde zijn vertrouwde Martin-gitaren en zong.
Format: CD, DL & STREAM
Label: Hopeful Sky Records
Release: 27 jamuari 2023
7 jaar geleden: Ben Bedford – John the Baptist
