“Houd vast aan je dromen, op een dag zal het uitkomen.” is een citaat van Sri Sri Ravi Shankar en dat is een begrip voor zanger en mondharmonicaman Douglas Avery tot wasdom gekomen met de release van zijn debuut album, Take My Rider. Avery staat bekend om zijn werk achter de camera als fotojournalist in de bluesscene aan de westkust, dus het was vrij eenvoudig om enkele van de beste spelers van Zuid-Californië te rekruteren om bij hem aan te sluiten en producer Ralph Carter in Ventura om het op te nemen in Ralph’s Garage.
Het A-team bestond uit Carl Sonny Leyland op piano, Franck Goldwasser op gitaar en drummer Johnny Morgan en de blazerssectie – Aaron Liddard, saxofoon, Jerome Harper, trombone, Simon Finch, trompet – werden geleid door Avery’s interpretatieve stijl en Carter’s bekroonde muzikale vaardigheden op bas- en productie-expertise en op de opnameconsole. De verzameling van elf originele nummers en drie covers hebben een uitgesproken West Coast-flair omdat ze zowel moderne als traditionele bluesstijlen raken, roots en boogie concentreerden zich op Avery’s soepele tenor en vette bluesharpspel.
Een spot-on cover van Billy Boy Arnold’s “Bad Luck Blues” opent de set met Carter die handdrums toevoegt aan de Chicago shuffle geeft het een pittig wereldbeatgevoel. Het titelnummer, “Take My Rider”, is een slimme mix van old school blues met een moderne gevoeligheid gebouwd op een aanstekelijke gitaarriff. Johnny Morgan is de stabiele factor tijdens de moerasrocker “Malibu Burnin'”, terwijl Goldwasser een flinke slide neerlegt op gitaar en Avery los gaat als een Jim Morrison. “Just Keep Lovin ‘Her” is een rechttoe rechtaan zwerftocht door de catalogus van blueslegende Little Walter, voor het eerst opgenomen toen de mondharmonica meester was 19 jaar oud. De akoestische ‘Jelly, Jelly’ neemt ons mee naar de veranda voor een klein Delta-duet.
Avery en Goldwasser sparren op het swingende “Blind Owl Boogie”, waarmee ze de Slim Harpot-traditie levend houden en goed, en het groovy “How Long Can This Last?” heeft het gevoel van de legendarische Rolling Stones-sessie bij Muscle Shoals-studio’s. Avery’s korte soloversie van “Leaving Trunk” wordt als een bonustrack toegevoegd.
Avery blaast spookachtige chromatische mondharmonica en dropt dit in freestyle-lijnen dat de vonken eraf springen in het West Coast-funknummer ‘Good To Me’. Carl Sonny Leyland levert de barrelhouse-piano op een cover van John Mayall uit 1967, “Sonny Boy, Blow!” een eerbetoon aan de Britse bluesman. De door blazers aangedreven shuffle ‘Safety First’ leent van verschillende klassiekers in een Big Joe Turner meets Blind Willie McTell blues mix. Avery leidt de jongens door een andere authentieke Delta-boogie op “Riding With The Devil” en bevat fijn bluesharp- en dobrospel. Het jazzy instrumentale ‘Green Wave’ pronkt met Avery’s verborgen talent op de fluit. Het album wordt afgesloten met de sentimentele pianoballad ‘Looking Over A Rainbow’, een romantisch nummer uit een vervlogen tijdperk, maar gelukkig raken liedjes over liefde nooit uit de mode. – Rick J Bowen
Label: Greenwave Music
