Herintroductie van de enige echte, de legendarische Jewel Brown.
“De meest jazzy-blueszangeres ter wereld.” – Living Blues
De muziekindustrie zit vol met verhalen. Sommige goed. Sommige niet zo goed. Maar het moet gezegd worden, het is niet elke dag dat een magische verhaallijn als die van Jewel Brown opduikt. Haar reis begon al voor haar tienerjaren. Zoals de meeste muzikale talenten in die tijd, begon Jewel in de kerk te zingen. Maar het duurde niet lang voordat ze een commerciële zangcarrière begon. Sterker nog, ze speelde haar eerste show toen ze nog maar 12 was, en ze maakte platen tegen de tijd dat ze een tiener was. Brown nam halverwege de jaren vijftig een handvol hitnummers op met Clyde Otis voor Liberty Records en tegen het begin van de jaren zestig speelde ze in nationale jazzclubs, waarvan er vele eigendom waren van Jack Ruby. Ja, die Jack Ruby.
Maar Jewel Brown was en is nog steeds vooral bekend door haar werk met Louis Armstrong and His All-Star Band. Ze zong met Satchmo van 1961 tot 1968, totdat Armstrong ziek werd. Ze bleef een tijdje zingen na haar periode bij Armstrong, als headliner van shows, voornamelijk in Vegas. Ze stapte begin jaren ’70 uit de schijnwerpers, niet omdat er geen vraag was naar haar talent, maar omdat het tijd werd dat ze voor haar bejaarde ouders moest zorgen. Maar haar succes eindigde niet bij de showbizz. Jewel startte talloze bedrijven en genoot van een succesvolle carrière als verzekeringsagent, een carrière die ze koesterde tot ze in 2000 met pensioen ging. Jewel krijgt nog steeds telefoontjes van mensen die een verzekering willen kopen van iemand ‘die ze kunnen vertrouwen’.
Hoewel ze met pensioen was, lieten haar generatie fans haar muzikale nalatenschap niet vergeten. In 2007 werd ze ingewijd in de Blues Smithsonian en in 2015 ontving ze een erkenning van het congres voor haar bijdrage aan de kunsten. En in 2020 heeft de burgemeester van Houston, Sylvester Turner, 12 december 2020 gereserveerd als Jewel Brown Day.
Maar het verhaal is nog lang niet voorbij. Vandaag, halverwege 80, is Jewel Brown terug, dit keer voor het eerst met haar eigen liedjes. Thanks for Good Ole’ Music And Memories is de langverwachte nieuwe opname van Brown, gemaakt in samenwerking met Nic Allen (beter bekend als de oude muzikale leider van Joe Sample). “Door de jaren heen,” merkt Jewel op in haar bio, “heb ik de kans gehad om met verschillende songwriters te werken, maar ik heb nooit mijn naam ergens op gezet. Ik heb het gevoel dat de Heer me heeft teruggegeven wat er is weggenomen, en ik heb genoten van het schrijven de laatste tijd met Nic.’
De tien zwoele en brutale jazz- en blues-geïnspireerde nummers van Jewel Brown’s Thanks for Good Ole’ Music and Memories weerspiegelen niet alleen een bloeiende songwriting-samenwerking tussen haar en de producer van het album Nic Allen, maar ook een erkenning van de formidabele nalatenschap van de zangeres, zowel in sommige van de zelf gepende teksten als in de keuzes om twee nummers opnieuw te bekijken die belangrijke delen van haar muzikale geschiedenis raken. “Jerry” (featuring RADS Krusaders & Live! In the Clutch) is een en al brutale, getinte latin/souljazz-magie terwijl ze het kleurrijke verhaal vertelt van het gewelddadige leven van de “Arkansas Mule”. Over verschillende stemmingswisselingen en ritmische veranderingen heen, geeft Brown een gevoel van zoete intimiteit aan “Song of the Dreamer” (gecomponeerd door haar ex, Eddie Curtis) gearrangeerd en met hoorn doordrenkte R&B-ballad met vleugjes jazz en blues. Het is een lied over teruggaan naar haar geliefde; figuurlijk genomen kunnen we het toepassen op haar langverwachte terugkeer naar de muziek.
Het nieuwe nummer dat volgens Brown haar professionele leven het beste weergeeft, is de soulvolle, gemakkelijk swingende ballad “On The Road”, die een van haar meest gepassioneerde, emotionele vocalen heeft. Zoals veel van de nummers, heeft het ook een speels call-and-response-element tussen de hoofdrolspeler van Brown en een trio mannelijke achtergrondzangers, waaronder Allen. De tekst “I’m loved the beautiful view/I’m always thinking of you” doet haar denken aan haar dagen weg van huis, touren met Armstrong, en zelfs het euforische gevoel van haar eerste optreden met de trompetlegende in Genève, Zwitserland.
Een ander nummer dat op kunstzinnige wijze de geest van interactie tussen leadzang en achtergrondzang weergeeft, is het luchtige, tropische, urban jazz-achtige “Why Did You Do That?” Onder een sudderende, pittige, licht-bluesy swingvibe stellen de jongens de vraag en, in de verzen, legt ze met haar grote, gespannen stem uit waarom ze geen deel wil uitmaken van de dwaasheid van een ander en er de voorkeur aan geeft de Heer te accepteren. pad naar goedheid. Een ander hoogtepunt onder de eigen gepende nummers is “Nitches and Glitches”, een sensuele en atmosferische, door attitude gedreven souljazzjam (met zinderende hoornarrangementen) waarin Brown genoeg heeft van het spel van haar minnaar en klaar is om verder te gaan – waarbij het mannenkoor de nadruk legt op de titel en moedigde haar aan om eruit te komen. Andere hoogtepunten zijn de rinkelende, ouderwets rockende R&B-ravotten “Which Way Is Up”, over het proberen haar leven weer op orde te krijgen; en het a capella testament van geloof “Pain and Glory”, waar Brown haar aangrijpende en bekrachtigende geloofsgetuigenis geeft over een refrein van mannelijke vocalen met gospelsmaak.
Dus nee, het is niet jouw typische wegwerp-comeback-opname. Thanks for Good Ole’ Music and Memories is een geïnspireerde herintroductie van een indrukwekkend talent, een belangrijke muzikale figuur en, het beste van alles, een ongelooflijke stem.
TRACKS
01 Jerry ft. RADS Krusaders & Live! In the Clutch 4:05
02 Pain And Glory 1:32
03 Why Did You Do That 3:36
04 Which Way is Up 3:54
05 Nitches And Glitches 4:29
06 Flatitude 2:15
07 I Love Sunshine, Even More Rainy Nights 5:10
08 Song Of The Dreamer 4:13
09 On The Road 5:06
10 How Did It Go 3:40
Release: 13 januari 2023
Label: Nic Allen Music Federation
