Eyes Closed, Dreaming, het nieuwste album van Steve Dawson is zonder voorbehoud een hoogtepunt en een hoogtepunt in de carrière van de in Nashville gevestigde Canadese muzikant. Met zijn prachtige melodieën, geïnspireerde instrumentatie en soulvolle vocale uitvoeringen, stijgt Dawsons nieuwste muziek moeiteloos over de zeer hoge lat die hij zichzelf de afgelopen drie decennia heeft opgelegd. En als je bedenkt dat Eyes Closed, Dreaming de derde plaat is – na Gone, Long Gone en Phantom Threshold – die binnen een jaar onder zijn naam verschijnt, het fenomenale niveau van prestatie die het album vertegenwoordigt, wordt in hoog reliëf geworpen.
Het derde deel van Dawsons ‘pandemische trilogie’ werd opgenomen onder lockdown-omstandigheden met artiesten die hun rol bijdroegen uit verschillende hoeken van Nashville, Los Angeles, Toronto en Vancouver. Hoe uitdagend deze beperkingen ook waren voor een artiest als Dawson, die altijd gedijt op de chemie van het creëren van muziek live op de vloer met muzikanten die elleboog aan elleboog zitten in één dezelfde kamer, Eyes Closed, Dreaming is een plaat die zo warm en direct klinkt als maar mogelijk is.
Zoals gewoonlijk heeft Steve een beroep gedaan op een stel van zijn zeer getalenteerde vrienden, geselecteerd uit een echte who’s who van Noord-Amerikaanse rootsmuzikanten, om hem te helpen de nieuwe nummers tot leven te brengen. Zijn oude Birds of Chicago-partner, Allison Russell, droeg op drie nummers zeer opwindende vocale ondersteuning bij, terwijl Nashville-legendes Fats Kaplin en Tim O’Brien gelijke tred houden met Dawson door mandoline en verschillende strijkers te spelen op verschillende van de meest meeslepende composities van het album. Het kenmerkende geluid van de legendarische LA-drummer Jay Bellerose tilt de ritmes naar een hoger niveau op vijf tracks waarbij de ijzersterke huisband van Gary Craig (drums), Jeremy Holmes (bas) en Chris Gestrin en Kevin McKendree (keyboards) de muziek begeleiden in een zeer opwindend gebied en de koers vasthouden voor de rest van de muzikanten. Eyes Closed, Dreaming wordt afgerond met avontuurlijke strijkersarrangementen van Ben Plotnik (altviool/viool) en Kaitlyn Raitz (cello) en een door Stax geïnspireerde blazerssectie die halverwege de pandemie is opgenomen in Vancouver met Jerry Cook, Dominic Conway en Malcolm Aiken. Aanvullende vocale texturen werden vakkundig toegevoegd door Keri Latimer en Steve’s dochter Casey Dawson.
Vier originele nummers – ‘The Owl’, ‘A Gift’, ‘Hemingway’ en ‘Polaroid’ – geschreven met Steve’s oude vriend en Black Hen-labelgenoot, Matt Patershuk, vormen het middelpunt van Eyes Closed, Dreaming en tonen misschien wel de meest meeslepende optredens op de plaat. Sierlijk, oprecht en scherp geletterd in hun observaties over liefde en de kortstondige aard van tijd, elk is een meesterwerk van rootsmuziek songcraft. Verschillende van de nummers sluiten ook qua geluid aan op de eerdere release Gone, Long Gone – ‘Hemingway’s kenmerkende strijkkwartet is een begeleidend stuk bij het titelnummer van Gone, Long Gone. De blazerssectie op ‘Small Town Talk’ werd op hetzelfde moment opgenomen als ‘Dimes’ van hetzelfde eerdere album, en nieuwe instrumentals ‘Waikiki Stonewall Rag’ en de Bix Beiderbecke-hit ‘Singin’ The Blues’ vormen een aparte trilogie met het eerdere ‘Kulaniapia Waltz’.
Zoals de luisteraars van Steve gewend zijn, biedt Eyes Closed, Dreaming een smaakvol assortiment aan songinterpretaties. ‘House Carpenter’ laat Dawson deze oude ballad nieuw leven inblazen in een versie die verder gaat waar Bert Jansch en Pentangle gebleven waren. Met ingewikkeld gitaarwerk, sympathieke zang en een prachtige solo van Tim O’Brien is het een van de vele hoogtepunten van het album. Ian Tysons klassieker ‘Long Time to Get Old’ en het Johnny Cash-juweeltje ‘Guess Things Happen That Way’ (geschreven door Cowboy Jack Clement) werpen licht op het platteland van Dawson, terwijl een opzwepende interpretatie van Bobby Charles’ ‘Small Town Talk’ luisteraars eraan herinnert dat er altijd veel ziel op de loer ligt in de onderstromen van Steve’s muziek. John Hartfords ode aan de stille heldhaftigheid van een leven gewijd aan muziek, ‘Let Him Go On Mama’, krijgt een weelderige solobehandeling terwijl Dawsons Weissenborn-gitaar een verleidelijk pad bepaalt om het album af te sluiten. Prachtig opgenomen, gevoelig gearrangeerd en gespeeld, Eyes Closed, Dreaming, zoals alle albums van Steve Dawson, is als een masterclass in compositie, melodie en contrapunt. Van begin tot eind is het gewoonweg verbluffend en bevat het vrijwel zeker enkele van de mooiste en meest boeiende muziek die je dit jaar zult horen.
Mooie woorden voor Steve Dawson:
“Steve Dawson is a jack of all trades and master of them all.” – Blues Blues
“Fabulous” – Classic Rock
“…an absolute joy” – Mojo Moj
Release: 24 maart 2023
Label: Black Hen Music
