Angela Perley maakt muziek voor roadtrips door het Amerikaanse binnenland. Geworteld in kosmische alt-country, roadhouse rock & roll, witchy-woman psychedelica en versterkte Americana, is het een vintage geluid voor de moderne wereld, aan elkaar gelijmd door een singer-songwriter die alles heeft gespeeld, van bars tot arena’s.
Met Turn Me Loose neigt ze naar de rootsy texturen die haar muziek altijd hebben onderstreept. Doorspekt met pedal steel, Telecaster twang en Gibson grit omarmt het album de grijze gebieden tussen genre en generatie, waarbij Perley haar invloeden uit de jaren 60 en 70 nieuw leven inblaast. In Turn Me Loose, opgenomen in haar geboorteland Ohio, ziet Perley een eigen dromerige wereld bouwen, scherp gedetailleerde liedjes schrijvend vol met kleine steden, grote steden en mistige nachten die worden doorboord door het grootlicht van haar auto.
“Plug me in, turn me loose”, zingt ze tijdens het openingsnummer van het album, dat zich ontvouwt als een mission statement van een road warrior die honger heeft om weer de snelweg op te gaan. Turn Me Loose komt op kruissnelheid met ‘Star Dreamer’, waarvan het refrein van sha la la la’s knipoogt naar de caleidoscopische zwijmelen van de Britse invasie, om vervolgens in galop te komen met ‘Ripple’, een country-westernnummer dat Perley’s midwesten-roots verruilt voor het zuidelijke stampen. ‘Here For You’ is een persoonlijke peptalk – een liefdeslied voor jezelf, doorspekt met vette, Rolling Stones-waardige gitaar – terwijl ‘Praying for Daylight’ en ‘Wreck Me’ beelden oproepen van Texaanse danszalen bij sluitingstijd, wanneer de stof van de vloerplanken langzame cirkels maakt in de podiumverlichting. Samen maken deze nummers van Turn Me Loose een soundtrack voor de minder bereisde wegen, met Perley achter het stuur.
Voordat ze shows deelde met zwaargewichten als Willie Nelson en Lucinda Williams, lanceerde Perley haar carrière als frontvrouw van Angela Perley and the Howlin’ Moons. De groep debuteerde met Hey Kid in 2014 – een undergroundhit niet alleen in Amerika, maar ook in het buitenland, waar het album piekte op nummer 6 op de Euro Americana-hitlijst – en keerde terug met Homemade Vision in 2016, waarvan de eerste single ‘Electric Flame’ een FM radiohit werd. Perley zette het momentum voort met 4:30, haar debuut als soloartiest. Geproduceerd door pedal steel-gitarist Brandon Bankes, markeert Turn Me Loose de voortzetting van die veelgeprezen solocarrière, met bijdragen van haar Howlin’ Moons-bandmaat, Chris Connor.
Geprezen door No Depression voor “het neerleggen van een interessante mix van folk, Americana en psychedelische rock uit de jaren 60 die naadloos tussen Bob Dylan en Procol Harum zweeft, soms binnen hetzelfde nummer”, heeft Angela Perley tien jaar besteed aan het opbouwen van haar publiek, op een ouderwetse manier. Ze is een onvermoeibare reiziger die haar eigen horizon achtervolgt, gestaag afstuderend van lokale optredens in haar geboorteplaats Columbus, Ohio, tot nationale shows naast bands als Caamp. Ze is een moderne zigeuner op plateauzolen. Een onvermoeibare songwriter die de kloof dicht tussen persoonlijk inzicht en universeel sentiment. En met haar nieuwste album is ze aan de top van haar spel, aan het draaien van de hoogte- en dieptepunten van een volwassenheid ingelogd op de weg in een album gebouwd voor snelheid.
Inderdaad, Turn Me Loose
“Perley heeft een stem met een aantrekkelijke mix van kwetsbaarheid en onderliggend vertrouwen en de hoofdrol van Connor’s gitaarlicks zijn een fantastische verpakking. Hun combinatie van Rolling Stones-gearomatiseerde rock, catchy pop, countryrock en af en toe een vleugje psychedelica.” – Country Music People
“… prachtig smerige zessnarige riffs, dragende basloopjes en tokkelende percussie. Al met al, Perley zingt suikerzoet en strooit zout in de wonden die door de muziek zijn uitgehakt… ze lijkt op het derde lid van First Aid Kit, maar ze raakt de microfoon aan als een Jane Wiedlin uit het Go Go-tijdperk met iets van Lemmy’s houding erin. – No Depression
