“Met de release van Cut My Spirit Loose laat Big Harp George merken dat hij een van onze beste chromatische mondharmonicaspelers is, een meeslepende zanger en een zeer originele songwriter, die zijn eigen unieke en relevante bijdrage levert aan de blues. Niet veel bluesmannen zijn zo overtuigend in zoveel verschillende stijlen – Dixieland, blues, swing, New Orleans funk, zelfs een geïnspireerde Beatles-cover. Cut My Spirit Loose is ook een sonisch juweeltje, dankzij de briljante techniek van Kid Andersen, de soulvolle bekwaamheid van een all-star cast van ondersteunende muzikanten en de meesterlijke arrangementen van de band.” – Kim Field, De bluesdroom van Billy Boy Arnold
San Francisco blueszanger, songwriter en chromatische mondharmonicaspeler Big Harp George/George Bisharat verzamelde een cast van all-star spelers, waaronder gitarist Kid Andersen, Joe Kyle Jr. op bas, drummers June Core en Derrick D’Mar Martin, en Chris Brandt op toetsen, met een schare blazers en vocalisten samen met de Sons of the Soul Revivers (James, Dwayne en Walter Morgan). De collectie van dertien nummers bestrijkt een scala aan blues- en jazzstijlen en behandelt actuele kwesties van de dag via slimme teksten en oneerbiedige humor, wat resulteert in iets dat lijkt op een moderne “Tin Pan Alley”-productie uit de Bay Area.
De genomineerde voor de Blues Music Award “Best New Artist” van 2014 opent het album met zijn humoristische kijk op de beproevingen van de Covid-lockdown op het rauwe “It’s Tuesday”. Het duet “Pile Driving Sam” volgt terwijl George de heldendaden van de heldhaftige figuur van boogie-woogie piano van Burns beschrijft. Het makkelijk swingende ragtime “Give Me The Dark” zet het idee van “het leven is beter aan de zonnige kant” op zijn kop. George en zijn grote bluesharp sluiten zich vervolgens aan bij een French Quarter Brassband voor de parademars van de tweede lijn, “Bustin’ Out”, een echt Mardi Gras-feest. Lennon en McCartney zouden blij zijn met de transformatie van de mooi bewerkte “She’s A Woman” uit 1964 in een zinderende Latin boogaloo. Lulu Bisharat maakt een prijswinnende cameo tijdens de jumpblues “My Dog Is Better Than You”, waarmee hij Andersen’s hete gitaarsolo bijna overtreft. George houdt zoveel van zijn ‘hondengenoot’ dat hij een tweede nummer ter ere van haar schreef – het instrumentale nummer in cake walk-stijl “Jump Abu Lula!”
George betreurt zijn pech en problemen tijdens ‘Prince Of Downward Mobility’, en geeft een gezouten berisping aan een samenzweringsverspreider in ‘Ranty Town’. Bump and grind blues ‘Behind The Eight Ball’ schetst het leven en de tijden van een echte bluesman. Het Delta blues-werknummer “Take A Knee” pakt de hypocrisie aan die hoogtij viert in onze populaire cultuur met de Soul Revivers als gespreksonderwerp. Het soepel lopende instrumentale ‘Sunrise Stroll’ demonstreert George’s beheersing van de chromatische mondharmonica en geeft Michael Peloquin op tenorsax, Mike Rinta op trombone en Andersen op leadgitaar ook een moment om te schitteren. Het uitgebreide verhaal “Captain Jack” vertelt over de tragedie van Kintpuash, ook bekend als Cpt. Jack, de leider van het Modoc-volk, brengt met theatrale flair hulde aan de gevallen krijger.
Big Harp George en zijn crew gingen de uitdagingen van de pandemie aan en dit mooie album, Cut My Spirit Loose, getuigt van hun teamwerk en veerkracht. – Rick J Bowen
