Er zijn geen vreemden bij een show van Drew Holcomb. Gedurende bijna twee decennia heeft de bekroonde songwriter zijn publiek avond na avond samengebracht, waardoor zijn shows niet alleen vieringen zijn van hedendaagse Amerikaanse rootsmuziek, maar ook van gemeenschap en samenwerking.
Dat saamhorigheidsgevoel viert hij met Strangers No More, het negende studioalbum van Drew Holcomb & The Neighbours. Geschreven aan beide kanten van een wereldwijde pandemie die het programma van de band tijdelijk stopzette, is het een plaat over het perspectief van tijd, de achtbaan van triomf en tragedie, en gejuich in het aangezicht van chaos. Holcomb en zijn oude bandleden genieten niet alleen van elkaars aanwezigheid na een lange pauze; ze breiden hun geluid ook uit en vinden ruimte voor tijdloze songwriting, moderne Laurel Canyon-folk, versterkte Americana en rock & roll vanuit het hart.
Het afgelopen decennium is goed geweest voor Holcomb. Beginnend met Good Light uit 2013, bracht hij vijf opeenvolgende albums uit die een hoogtepunt bereikten in de bovenste regionen van de Billboard-hitlijsten. Hij lanceerde het Moon River Music Festival, een jaarlijks evenement ter ere van de muziek van het moderne Amerikaanse Zuiden. Hij werd vader van drie kinderen en zag zijn vrouw, Ellie, haar eigen bekroonde solocarrière lanceren. Ondertussen prees Rolling Stone hem als “een van Americana’s meest populaire sterren” in een artikel waarin Dragons, de voorganger van Strangers No More, werd geprezen wiens single ‘End of the World’ een hit werd op Triple A-radio.
Als Dragons een rapsodie was van het leven en het gezin, dan omvat Strangers No More een breder scala aan onderwerpen en texturen. De songwriting is deze keer meer introspectief en universeel – “het soort specifiek dat op iedereen van toepassing is”, zegt Holcomb – en de liefdesliedjes die eerdere albums vulden, zijn vervangen door deuntjes over vriendschap, dood, introspectie en Holcomb’s connectie met zijn publiek. “Er is deze keer een langere lijst met personages”, voegt hij eraan toe.
Nog belangrijker dan de personages van Holcomb zijn zijn medewerkers, waaronder bandleden Nathan Dugger (gitaar), Rich Brinsfield (bas), Will Sayles (drums) en Ian Miller (toetsen). Sommige van die muzikanten zijn al vanaf het prille begin lid van The Neighbours. “Nathan en ik spelen al bijna 20 jaar samen”, zegt Holcomb. “Rich en ik spelen al 18 jaar. Ik wilde op die gedeelde geschiedenis leunen en een echte ‘bandplaat’ maken.” Opnieuw samenwerkend met producer en vriend Cason Cooley, ging de groep naar Asheville’s Echo Mountain Studios om Strangers No More op te nemen in acht geïnspireerde dagen. Ze concentreerden zich op live-in-de-studio optredens die de chemie en kameraadschap van de band lieten zien, waarbij het grootste deel van elk nummer – inclusief zang, instrumentale texturen en solo’s – in realtime werd vastgelegd. “We deden acht tot tien uitvoeringen van een enkel nummer, op zoek naar het onthullende moment”, herinnert Holcomb zich. “Het doel was om een uitgebreidere visie te tonen van wie we zijn en wat we doen.”
Jaren eerder, tijdens een tournee ter ondersteuning van Dragons, voegden Drew Holcomb & The Neighbours zich bij de Zac Brown Band voor een reeks arenashows. De ervaring was een eye-opener, met grote menigten die zich schaarden achter Holcomb’s louterende refreinen. “We waren gewend om in theaters te spelen”, legt hij uit, “en die tour heeft ons doen beseffen dat de grootte van de kamer er niet toe doet als de band en de muziek allebei kloppen. Met Strangers No More hebben we besloten om die beperkingen weg te nemen. We wilden ambitieuzer zijn met ons geluid en het publiek op de been krijgen als in we deze nummers live spelen, zonder de singer/songwriter-fans de rug toe te keren.”
Strangers No More opent met ‘Fly’, een finger-picking folksong over het verstrijken van de tijd. Het is een prachtig moment van reflectie van een muzikant die gracieus leert ouder worden, waarbij hij de verfijnde rand van zijn songwriting in evenwicht brengt met de bereidheid om nieuwe dingen te proberen. ‘All The Money in the World’, met zijn diepgewortelde groove die de muzikaliteit van The Neighbours laat horen, wordt onderbroken door koperblazers, wat het eerste nummer van de band markeert met hoorns. ‘That’s On You, That’s On Me’ maakt plaats voor barrelhouse piano, slidegitaar en de vettige grit van een juke joint rockband. ‘On a Roll’ en ‘Possibility’ zijn rock-‘n-roll-melodrama’s van Springsteen-formaat die jammeren en verheffen, hun filmische arrangementen gebouwd voor de grote ruimtes waar Holcomb tegenwoordig regelmatig speelt. Ten slotte is er ‘Dance With Everybody’, een levendig eerbetoon aan de liveshow dat bruist van een vrolijk optimisme – een gevoel dat vaak ontbrak in de beginjaren van de band, toen hun shows lang niet zo druk waren.
“Ik heb ‘Dance With Everybody’ geschreven met Ketch Secor, frontman van de Old Crow Medicine Show”, zegt Holcomb, die ook liedjes schreef met co-schrijvers als Natalie Hemby, K.S. Rhoads en Cooley. “Het gaat over onze relatie met het publiek. Toen we het tijdens onze laatste tour speelden, sprong ik elke avond van het podium het publiek in en danste mijn weg naar de achterkant van de zaal. De 30-jarige ‘serieuze songwriter’-versie van mij zou dat nooit hebben gedaan, maar de 40-jarige ik zegt: ‘Waarom niet? Zo ben je echt. Omarm het.'”
Strangers No More biedt niet alleen een allesomvattend beeld van de plaatsen waar Drew Holcomb & The Neighbours zijn geweest, maar ook waar ze naartoe gaan. Van tijdloze folkmuziek tot sfeervolle Americana tot soulvolle rock & roll, het album markeert een ambitieus nieuw hoofdstuk in het verhaal van de band. Song voor song, show voor show blijven Drew Holcomb & The Neighbours ons uitnodigen in hun wereld. Strangers No More, inderdaad.
Format: CD, LP, DL & STREAM
Label: Magnolia Music
Release: 9 juni 2023
