Pieces of Treasure, het nieuwste album van Rickie Lee Jones, heeft lang op zich laten wachten. In een carrière van meer dan vier decennia heeft de beroemde singer-songwriter een buitengewoon breed scala aan liedjes vertolkt van schrijvers en artiesten van wie ze houdt, vaak verzameld op hetzelfde album: showtunes, blues, folk, rock (David Bowie prees haar publiekelijk voor haar kijk op “Rebel Rebel”). Ze werd in 1989 genomineerd voor een Best Jazz Vocal Performance Grammy voor haar vertolking van “Autumn Leaves” van het album Duets van Rob Wasserman; een jaar later won ze in dezelfde categorie voor haar duet met Dr. John van “Makin’ Whoopee”. Ze heeft de gevierde jazz-georiënteerde albums Girl at Her Volcano en Pop Pop uitgebracht, maar tot nu toe had ze nog nooit een heel album aan het American Songbook gewijd.
Pieces of Treasure – de titel is een terugblik op Jones’ baanbrekende album Pirates – is een reünie met de legendarische producer Russ Titelman, die samen met voormalig Warner Bros. en de opvolger, Pirates. Titelman had de carrière van Jones gevolgd gedurende de vele jaren sinds ze voor het laatst hadden samengewerkt, en hij ging haar luisteren wanneer ze in New York City kwam. Ze zijn onlangs begonnen met telefoongesprekken en daarna afgesproken voor de lunch; elke keer vertelde Titleman haar hetzelfde: “We gaan een jazzplaat maken. We gaan een jazzplaat maken.”
“Het was heel moeilijk om met mij aan Pirates te werken”, zegt Jones. “Maar dit nieuwe album gaat over twee vrienden, gewoon twee vrienden. Ik denk dat we een krachtige en respectvolle vriendschap hebben hernieuwd.”
Gedurende vijf dagen opgenomen in Sear Sound in Midtown Manhattan, ondersteund door een kwartet met Rob Mounsy op piano, gitarist Russell Malone, bassist David Wong en drummer Mark McLean, kwam de muziek gemakkelijk tot stand. Het resultaat is intiem en elegant eenvoudig, een diep emotionele set die voelt alsof het net zo uit Jones’ eigen leven en ervaring is gehaald als uit het American Songbook. Je kunt een paar snikken horen aan het einde van het afsluitende nummer, “It’s All In the Game”: ze zijn echt en ze komen van Jones – ze was net zo ontroerd door dat moment in de vocal booth als een luisteraar ongetwijfeld zal zijn. Het is duidelijk dat Rickie Lee Jones geboren is om jazz te zingen.
Titelman was gefascineerd door de stem en liedjes van Jones vanaf het moment dat zijn oude vriend en collega Waronker hem een demo van deze jonge ontdekking liet horen. ‘Company’, het voorlaatste nummer op Rickie Lee Jones, had hem zelfs in zijn demovorm tot tranen toe bewogen. Die bewondering is niet minder geworden, zoals Titelman schrijft in de liner notes van Pieces of Treasure: “Deze American Songbook-opname toont Rickie’s kunstenaarschap in volle bloei. Haar stem heeft altijd een beetje jonger geklonken dan zou moeten (dat kan een functie zijn van haar vermogen om het personage dat het lied zingt zo meesterlijk in te leven dat je elk woord gelooft) maar op deze opname klinkt de ouder wordende stem nog beter voor mij dan de jeugdige. Er is een resonantie en warmte in haar lagere register die er voorheen niet was. Ik ben dol op de jonge Rickie Lee, maar ik hou nog meer van de Old Dame.”
De sessies concentreerden zich op de stem van Jones en haar interpretatieve, bijna acteurlijke gaven. Zoals Jones het verwoordt: “Ik was en ben er zeker van dat de stem de eerste en laatste boodschap van een nummer is.” Alle anderen zijn er om de zanger te helpen het verhaal van het lied over te brengen. Russ heeft op meesterlijke wijze vier spelers uitgekozen die uitzonderlijke muzikanten zijn en ook graag luisteren en reageren. En dat is gedeeltelijk de reden waarom dit schaarse ding zo volkomen compleet klinkt, omdat iedereen op elkaar reageert en deze perfecte kamer bouwt.
De vocale uitvoeringen van Jones vullen elk nummer met pathos, verlangen, humor, romantiek. Pieces of Treasure zit boordevol inzicht, zo niet regelrechte autobiografisch. Ze vertelt een verhaal, speelt een rol, maar de grenzen tussen artiest en personage vervagen voortdurend totdat je alleen haar emotionele waarheid kunt horen. Dit werk maken met een producer die haar vergezelde tijdens de meest turbulente en triomfantelijke periode van haar carrière draagt bij aan de kracht ervan. Deze twee overlevenden, deze twee vrienden, zijn teruggekeerd naar waar ze samen begonnen: magie maken in een studio.
Titelman en Jones zijn gewend aan het soort emotioneel beladen momenten die verbazingwekkende muziek hebben opgeleverd. In 1980 resulteerden de beruchte zware sessies voor Pirates in een briljant album dat Rolling Stone een zeldzame vijfsterrenrecensie toekende – en het tijdschrift plaatste Jones voor de tweede keer in twee jaar op de cover. Destijds, zegt Titelman, waren hij en coproducent Waronker meer ‘casting directors’ voor dit jonge genie dat een meeslepende filmische versie van haar echte leven kon schrijven, zingen, arrangeren en toveren. Het enige wat ze hoefde te doen, was spelers meenemen om haar aan te vullen en de band aan het rollen te houden. Na haar debuut had Time haar de bijnaam The Duchess of Coolsville gegeven en die naam bleef hangen.
De opnames van Rickie Lee Jones, beginnend met de hit “Chuck E.’s In Love” waarmee haar debuutalbum werd gelanceerd, waren allemaal hoofdstukken in een evoluerend levensverhaal. Jones vertelde veel meer van dat verhaal, vooral die delen die dateren van vóór haar muziekcarrière, in een veelgeprezen memoires uit 2021, Last Chance Texaco: Chronicles of an American Troubadour, geprezen door The New York Times omdat ze ‘zo rijk en kleurrijk zijn als Jones’ beste teksten.” “Ze is een levendige aanwezigheid, onmogelijk in een hokje te plaatsen of vast te pinnen, haar liedjes zijn net zo rusteloos als haar geest”, schrijft The Guardian. “Als je haar wilde en prachtige boek leest, voel je dat muziek op een heel reële manier een roeping was die haar leven redde.”
“‘Geven’ is het sleutelwoord”, besluit Jones. ‘Toen ik jong was, ging het om krijgen – het ging om geld krijgen, roem krijgen, glorie krijgen. Op een gegeven moment moet je oud genoeg worden om het te weten – er komt een soort vrede als je zegt: ik ga iemand iets geven. Voor mij moest ik in die vorm groeien, waar ik voelde dat ik iets te geven had, dat mijn taak alleen is om te geven. Er zijn veel manieren om een liedje te zingen. Maar… misschien bezit ik deze verbeeldingskracht en het vermogen om mijn verbeeldingskracht naar anderen te brengen.”
Release: 28 april 2023
Track List:
01 Just in Time
02 There Will Never Be Another You
03 Nature Boy
04 One for My Baby
05 They Can’t Take That Away from Me
06 All the Way
07 Here’s That Rainy Day
08 September Song
09 On the Sunny Side of the Street
10 It’s All in the Game
