Toen de wereld in 2020 werd stilgelegd door Covid-19, wendde Ellis Paul zich, net als veel andere muzikanten, tot het internet als vangnet om de val van zijn dalende levensonderhoud op te vangen. Hij plaatste microfoons en lampen in een logeerkamer en begon livestreamshows op te voeren, songwritersessies te houden en een-op-eenconcerten voor fans te spelen. Hij vertrouwde op de goede wil van een toegewijd publiek dat hij gedurende drie decennia had opgebouwd. Hij was in staat om genoeg in elkaar te knutselen om zijn gezin te voeden, en hij deed het allemaal vanuit zijn huis.
Hij begon ook te schrijven. Voor de pandemie had hij nog nooit de luxe gehad om zoveel tijd thuis door te brengen. Liedjes en opnames waren vaak ter plekke gemaakt, op open kalenderdata tijdens intense trajecten van meer dan tweehonderd nachten per jaar onderweg. Haasten naar studio’s, haasten naar shows, schrijven in vliegtuigen. Maar nu was Ellis thuis, met tijd over.
Hij werd 55 en worstelde niet met het idee van de leeftijd, maar met de gevolgen ervan. De contractuur van Dupuytren, een ziekte die de vingers stevig tot een vuist sluit, had zich in zijn beide handen genesteld. Hij vroeg zich af hoe lang hij nog als gitarist en pianist had doorgebracht voordat het spelen en schrijven bijna onmogelijk werd.
Dus hij is net begonnen. Liedje voor liedje. Terwijl hij de tijd had en zijn vingers nog kon gebruiken. Uiteindelijk waren er meer dan 40 nieuwe liedjes in zijn dagboeken geëtst.
Hij schreef over 55 worden tijdens een pandemie, over de catharsis van het overleven van de dingen waarmee hij was opgegroeid – melkboeren die aan de deur bezorgden, 8-track tapes, faxapparaten – terwijl hij tegelijkertijd zijn held John Prine verloor aan Covid- 19.
Uit het nummer ‘55’:
I can’t remember where I got the call
Might’ve been St. Louis
Might’ve been Saint Paul
They’ve canceled every show thru Fall
Turn the bus ‘round boys, it’s over
This virus don’t care
If you’ve got mouths to feed
Or about songs you’re singing
While the whole world’s bleeding
But you get to stay and John Prine’s leaving
Who’s in charge of the order?Hij schreef ook met een opbeurende stem van dankbaarheid en ontzag voor het leven dat hem is gegeven – een leven waarin hij zijn muzikale roeping volgt – in het eenvoudige gebed van ‘Cosmos’:
And I used my hands
Till they turned to sand
I’ve tasted sweet wine
I sang all the songs
I played along
Till the last words were sung by meHij herinnert zich de liefde van oude vrienden in ‘The Gift’, waarin hij het verhaal vertelt over de dag dat songwriter Patty Griffin hem een cadeau overhandigde – willekeurige items in een schoenendoos – om hem te helpen tijdens een moeilijke periode in Nashville:
She put a ribbon round an old shoe box
Inside I heard the tick of a pocket watch
She said, “All the time you need’s in your hands”
There was a matchbox
To burn away all of the ghosts
And sage for the ones
That haunt you the most
And a cocktail umbrella for a rainy day
And a bluebird’s feather if you need to fly awayHet isolement van de pandemie – alleen schrijven, thuis opnemen, zelf produceren – ging allemaal gepaard met een rusteloze waanzin. Maar Ellis vond inspiratie in de briljante Beatles-documentaire Get Back van Peter Jackson. Hij keek herhaaldelijk urenlang naar de show totdat hij een unieke elektrische inspiratie voelde, en dan rende hij naar beneden naar zijn studio om op te nemen tot in de kleine uurtjes van de ochtend.
In deze nummers hoor je nog steeds de nasleep van de Britse invasie, 60 jaar later. De paaseieren zijn overal: de George Harrison-stijl gitaar en backing vocals op ‘The Gift’, de teksten in ‘Everyone Knows it Now’, het lawaai van de circusdirecteur en het circuspubliek in ‘Tattoo Lady’, en natuurlijk de harmonieën. Hij schakelde Laurie MacAllister en Abbie Gardner van het geliefde Americana-trio Red Molly in, naast Grammy-genomineerde Seth Glier voor achtergrondzang. En hoewel veel van de instrumenten thuis door Ellis werden bespeeld, reisde hij naar de Woodstock, NY studio van ingenieur Mark Dann, waar hij de talenten van studioveteranen Eric Parker op drums (Bonnie Raitt, Orleans, John Hall), Radoslav Lorković op piano inschakelde (Odetta, Jimmy LaFave) en Mark Dann zelf op extra elektrische gitaren en bas.
Ellis haalde inspiratie dichter bij huis, met een vaderlied voor zijn dochters in ‘Be the Fire’. Het nummer is geschreven in samenwerking met hitmakers Jon Mabe en Kristian Bush uit Nashville en is een pleidooi om je uiterste best te doen met de moeilijke dingen die het leven je te bieden heeft. Het waren een paar moeilijke jaren voor zijn kinderen. De wolk van het virus leek de intensiteit van de andere uitdagende problemen van het land alleen maar te vergroten. In 2021 werd de middelbare school van zijn dochters drie keer gesloten vanwege bedreigingen met wapengeweld. Toen was er Uvalde. Ellis schreef ‘When Angel’s Fall’ in de nasleep, en de demoversie werd in juli 2022 nummer 1 op folkradio. Het staat hier op het album, in volledige studiovorm.
“I’ve got a gun
I’ve got a message
I’ll let the bullets speak for me
And when I’m done
I’ll leave you the wreckage
You’ll put my face up on TV”Ellis draagt ook bij aan zijn lange geschiedenis van aangrijpende liefdesliedjes, met opzwepende melodieën in een ode aan zijn partner, Red Molly-zangeres Laurie MacAllister, in ‘Everyone Knows It Now’, en aan een lang vervlogen liefde, in ‘A Song to Say Goodbye’. ‘.
En er zijn liedjes over ontsnapping – naar zijn favoriete plekken waar hij door de lockdown niet heen kon gaan. Luisteraars worden zachtjes gedropt op de kliffen boven de Stille Oceaan in ‘Gold in California’ en op een stoomtrein die door Ierland racet, voor een overtocht over de oceaan op de Titanic, in de historische fictie van ‘Holy’. Er is ook een bespiegelende wandeling van eenzaamheid, in de lege woestijn van ‘Who You Are’.
Het album is reflecterend, volwassen en vrolijk.
In december 2022, toen hij geen gitaar en piano meer kon spelen, onderging Ellis een succesvolle operatie om de vingers van zijn linkerhand te bevrijden. Hij kon weer akkoorden vormen. Zijn rechterhand blijft aangetast, maar minder. Hij ploetert door en geeft shows met de hernieuwde sensatie dat hij weer kan spelen. Hij plant een operatie aan de rechterhand in 2024.
Zowel de wereld als de handen van Ellis gaan nu open en hij pakt zijn spullen voor een jaar vol shows en viert zijn 30-jarig jubileum als tourmuzikant. Wat is een betere manier dan met een release van een nieuw album? Met 55, zijn 23e opname, zal de bekroonde songwriter eindelijk persoonlijk in contact komen met zijn fans in het hele land.
Tracklisting:
01 Cosmos (3:07)
02 Who You Are (4:16)
03 The Gift (4:38)
04 Be the Fire (3:41)
05 Holy (4:00)
06 Gold in California (4:10)
07 55 (4:33)
08 Everyone Knows it Now (3.20)
09 Tattoo Lady (3:04)
10 Sometimes Trouble is Good (3:51)
11 When Angels Fall (3:53)
12 A Song to Say Goodbye (4:04)
Release: 9 juni 2023
Label: Rosella Records
