Zangeres, songwriter, dichter, arrangeur en producer Rachael Sage’s nieuwe album “The Other Side” is haar 15e en meest geaarde album tot nu toe. De uitdrukking ‘The Other Side’ wordt vaak gebruikt met verwijzing naar politieke argumenten, tegengestelde perspectieven, militaire tegenstanders, fysieke barrières zoals muren of gevangenistralies, of het hiernamaals. De kanten van vinyl- en cassettealbums komen ook voor de geest, wat nostalgie oproept, maar ons ook herinnert aan onze inherente behoefte aan polariteiten in alles, van popmuziek tot inademen en uitademen.
Sage verwelkomde al deze implicaties en meer bij het benoemen van dit muzikaal en tekstueel ingewikkelde, emotionele en prachtige album. De nummers op het album, opgenomen in 2022 tijdens back-to-back tours met de Britse popartiest Howard Jones en de Ierse singer-songwriter Imelda May, bestrijken een verscheidenheid aan genres, zoals te verwachten is van de eeuwig eclectische multi-instrumentalist, maar vallen samen comfortabel in de sferen van americana, altfolk en pop. De teksten zijn directer, de instrumentatie is gemakkelijk in de omgang en er heerst een gevoel van zekerheid dat alleen ontstaat met levenservaring.
Sage, die de afgelopen drie jaar het gezamenlijke spoken word-project “Poetica” heeft uitgebracht, evenals het volledige album “Character” en de EP “Revelation Ground”, heeft echt geprobeerd haar bereik uit te breiden op “The Other Side”. Strijkersarrangementen zijn zowel intiem als weelderig, en er is een gevoel van uitgestrektheid dat nooit haar gruizige maar etherische vocale uitvoering inhaalt. Balancerend tussen licht en donker, rustig en af en toe zelfs een beetje bombast, versterken akoestische gitaren, violen, pauken en trompetten de teksten, gebonden door Sage’s zwaarbevochten waardering voor het meest gewenste gevolg van de vrijheid: vrede.
Geproduceerd door Sage met engineers Mikhail Pivovarov en Grammy®-winnaar Andy Zulla, herinneren de 13 nummers van “The Other Side” aan de klassieke, retro-warmte van de toetsstenen uit de jaren ’70 en ’80, zoals de vroege Elton John (“No Regrets”), Paul McCartney (“Flowers For Free”), Bruce Springsteen uit het Nebraska-tijdperk (“Whistle Blow”), John Prine (“Butterflies At Night”) en Elvis Costello (“I Made A Case”, met gastvocalen van het Britse popicoon Howard Jones, en geschreven in samenwerking met Nashville-hitsongwriter Jeff Cohen).
Het overkoepelende thema, dualiteit, wordt door Sage onderzocht via zowel een persoonlijke als universele lens. ‘Butterflies At Night’ eert een ex-vriend en geliefde muzikale collega die onverwachts overleed tijdens de lockdown. Sage, een zelfverklaarde nachtbraker die houdt van door spanning gedreven tv en film, brengt hulde aan de nationale fixatie ‘Stranger Things’ met de stream of awareness piano ravotten ‘Deepest Dark’. Met Jack Petruzzelli (Patti Smith) op arpeggio-akoestische gitaar en Russ Johnson (Elvis Costello) op trompet, is dit een van de nummers op het album die de relatie tussen liefde, openheid en sterfelijkheid onderzoeken.
De sombere alt-rocker ‘Albatross’, met James Mastro (Ian Hunter) die al jarenlang samenwerkt op gitaar, vraagt zich stoutmoedig af wat het betekent om een mens te zijn en hoe de schade die samenlevingen in deze vaak verdeeldheid zaaiende, gecompliceerde tijden ongedaan kunnen worden gemaakt. Sage covert de Yazoo-klassieker “Only You”, waardoor het een frisse interpretatie en een rootsy, met strijkers beladen arrangement krijgt, terwijl ze nog steeds haar jeugdliefde voor drumloops en 80’s synths bevat. Twee andere, minder bekende covers op de plaat ronden de door Sage geschreven originelen af: Maria McKee’s “Breathe” en een ballad van Danielle’s Mouth met vrouwelijke frontvrouw uit de jaren 90 uit New York City, getiteld “Forgive Me This”.
Sage legt uit: “Deze plaat is grimmiger dan mijn vorige werk, en minder bang om de angst in de ogen te kijken of het lot de hand te geven. Toen ik het nummer ‘The Other Side’ schreef, was ik aan het scheiden van iemand van wie ik nog steeds heel veel hield, met wie ik hoopte een vriendschap te onderhouden, maar dat gebeurde niet. Ik moest daar op de een of andere manier vrede mee hebben, wat natuurlijk pijnlijk was. Het was een keerpunt waarop ik kon toegeven dat het loslaten van wat niet werkte, op het hoogtepunt van een pandemie, geen mislukking was, maar eerder een positieve zelfhelderheid. Bij een familielid was zojuist een ernstige ziekte vastgesteld, waardoor ik volledig aanwezig moest zijn om hen er doorheen te helpen. De wereld leek in brand te staan, maar de genade van vrienden, geliefden en een prachtige creatieve gemeenschap die ik in de staat New York aantrof, heeft me er doorheen geholpen. Het lied is in wezen een gospelpleidooi voor een meer vergevingsgezinde toekomst en voor vreedzame bevrijding, na een tijd van crisis”.
Release: 12 januari 2024
