Manu Delago zal op 2 februari zijn nieuwe album ‘Snow From Yesterday’ uitbrengen via One Little Independent Records. De Oostenrijkse componist, innovator, Grammy-genomineerde en veelgeprezen percussionist heeft samengewerkt met vocaal ensemble Mad About Lemon om een diepgaand en onderscheidend nieuw conceptstuk te creëren.
Net als het water dat als een stroom door ‘Snow From Yesterday’ stroomt, is het album vloeiend, veelzijdig en krachtig. Het album is vertegenwoordigd in al zijn vormen, van gletsjerbergen tot rivieren en zelfs de kleinste druppel in aquarel, en gaat over reizen en levensfasen die je kunnen veranderen, maar je ook verbinden met anderen, in andere tijden en op andere plaatsen. Een stromende, tastbare energie verbindt elk nummer met het onderwerp, en elk nummer met elkaar. Wat belangrijk is op ‘Snow From Yesterday’ is hoe de hoogtepunten gebaseerd zijn op zeer reële, persoonlijke momenten. Het kan gigantische klimaatproblemen meteen aanpakken en tegelijkertijd momenten van ongelooflijke intimiteit overbrengen.
Manu is een toonaangevende naam in zijn vakgebied geworden en toert met onder meer Björk, meest recentelijk tijdens haar gevierde Cornucopia-tour. Zijn kenmerkende handpanvirtuositeit is de ritmische levenskracht van ‘Snow From Yesterday’, die majestueuze, emotionele klanken creëert, vaak met een tedere delicatesse, waar de volkse harmonieën van Mad About Lemon over heen stromen.
Albumopener ‘Modern People’ fungeert als bron van de stream, een zachte, lichtere start die geleidelijk groeit. Tekstueel wordt gekeken naar de technologie die we vandaag de dag hebben en wordt ons gevraagd na te denken over hoe belangrijk deze over honderd jaar zal zijn, afgewogen tegen de bredere achtergrond van vele milieucrises of zelfs oorlog. Het vervolg ‘Little Heritage’ onderzoekt ook dit concept van botsende tijdlijnen, het verzamelt samples van Manu’s grootvader die het verhaal vertelt van hoe hij zijn vrouw ontmoette, met de stem van zijn pasgeboren dochter tien jaar later opgenomen, die elkaar hier ontmoette terwijl ze elkaar in werkelijkheid misten elkaar slechts 6 maanden. Het geeft Manu de kans om te schrijven over generaties en vergankelijkheid, de belangrijkste thema’s op ‘Snow From Yesterday’. Verleden en toekomst worden gezien als passerende schepen of tektonische platen, soms op grote afstand en soms gescheiden door niets anders dan een smalle beek.
‘Polar Bear’ volgt ook een reis, Manu vertelt ons dat “de tekst is geïnspireerd op een foto van een witte ijsbeer in een volledig zwart landschap. Omdat al het ijs verdwenen is en gesmolten. In het lied waar de ijsbeer naar IJsland reist. IJsland heeft geen ijsberen. Maar voor zover ik weet zijn er in de geschiedenis ongeveer twaalf ijsberen erin geslaagd om van Groenland naar IJsland te reizen, wat een reis van ongeveer 240 kilometer is. Maar als ze in IJsland aankomen, worden ze meteen neergeschoten. Ze willen daar gewoon geen ijsberen, en de meeste beren die arriveren, lijden honger en zijn sowieso al bijna dood. Dit nummer is dus een eerbetoon aan de ijsberen die de reis maakten, maar daarna een heel droevig einde kenden aan hun ongelooflijke avontuur.
Er zit een emotioneel reinigend element in deze verhalen. Ze herbergen vaak een treurige boodschap, maar wel een die Manu graag als hoopvol wil zien. Na verloop van tijd en vanuit verschillende invalshoeken kunnen deze gebeurtenissen, hoe schijnbaar hopeloos ook, ons kracht geven. Of het nu persoonlijk of omgevingsgebonden is, alles is tijdelijk, vluchtig, maar ook magisch en aanpasbaar. Water kan groot gevaar met zich meebrengen, zelfs de dood, maar het kan ook leven schenken.
‘Paintings On The Wall’ is geschreven als eerbetoon aan zijn stiefvader. “Hij overleed vorig jaar, en ik schreef de tekst onmiddellijk daarna, en we zijn er net aan begonnen met Mad About Lemon, en we hebben het vijf dagen later op de begrafenis uitgevoerd. Het was dus een onmiddellijke emotionele reactie. En dat was voor ons een heel mooi samenzijn. Het is een soort fantasie, mijn stiefvader was schilder, dus er zitten een beetje gekke abstracte teksten in die niet echt logisch zijn. Er zit meer vergankelijkheid in deze, iemand die is overleden, maar honderden van zijn schilderijen zijn achtergelaten.”
Momenten van instrumentale reflectie zijn rustgevend, ‘Ode To Earth’ en ‘Oxygen’ zijn opgebouwd rond luchtige, zachte kopergeluiden. ‘Stay Afloat’ somt enkele van de grote steden op die momenteel het risico lopen te verdrinken, wat aangrijpend, zij het schokkend, zorgt voor luisteren. Het voegt een gravitas toe en werpt een licht op de reële gevolgen van het verbranden van fossiele brandstoffen.
Op ‘Immersion’ beschrijft Manu de herontdekking van zijn geliefde instrument. “De handpan staat centraal. Ik speel nu al twintig jaar met mijn gewone set handpannen, maar in dit geval is het een nieuwe, een Zephyr-handpan die ik pas vorig jaar kreeg, en het voelde heel fris en inspirerend om te spelen. Het deed me denken aan waar het instrument het beste in is, een heel mooi geluid. De melodieën van Immersion kwamen er als het ware spontaan uit, en daarna produceerden we het met Matt Robertson en voegden er wat elektronica aan toe.”
‘Slow-Mo Moving River’ beschrijft gletsjers met kristalheldere harpen en krakende vocale effecten; “Veel mensen weten misschien niet dat het eigenlijk rivieren zijn die ongelooflijk langzaam bewegen. De meeste mensen beschouwen een gletsjer dus als een stabiel ding op de berg dat vast of vast is, maar in werkelijkheid beweegt het, maar in een ongelooflijk langzaam tempo. Als je naar foto’s van plaatsen of jaarlijkse time-lapses kijkt, zien ze er elk jaar anders uit en bewegen ze een paar centimeter. En dat probeerde ik te doen in de muziek, de meiden van Mad About Lemon maakten veel ijzige stemgeluiden met koud klinkende woorden. We hebben ook echt brekend ijs geproefd.”
‘Docklands’ stelt zich levendig een 19e-eeuwse Theems voor en werpt een andere blik op de geschiedenis. “Ik keek een beetje terug en stelde me een Londen voor waar de Theems bijna een hoofdweg leek. Het was zo druk als transportmiddel met schepen en boten die van over de hele wereld binnenkwamen. En ook met veel gestolen goederen uit andere continenten en plaatsen. En er wordt ook gekeken naar hoe de havengebieden of Oost-Londen er nu uitzien, waar nog overblijfselen uit die tijd te vinden zijn. Het is minder een klimaattrack, maar meer een kritiek op het kolonialisme, op plundering. Zelfs veel namen in de havengebieden zijn uit die tijd en hebben Indiase namen, die aansluiten bij de thema’s verleden, heden en toekomst, en hoe we verder gaan.”
We komen op LP dichter bij de cirkel en het titelnummer, gebaseerd op de uitdrukking “water onder de brug”, vertaald naar het Duits is “Schnee von gestern”, wat letterlijk ‘Sneeuw van gisteren’ betekent. “Dat vond ik wel leuk, omdat het hetzelfde is als sneeuw van gisteren en nu letterlijk water is. Ik vind het heel leuk dat deze twee talen verschillend blijven, maar eigenlijk is het bijna hetzelfde, omdat veel van het water dat we op aarde hebben ooit uit sneeuw bestond, of het nu gisteren, 100 jaar geleden of 10.000 jaar geleden was. ”
Manu Delago gebruikt zijn kenmerkende percussievaardigheden, een wisselende band van multi-instrumentalisten en elektronische manipulatie om dynamische, high-concept verkenningen te creëren die het beste van zijn avontuurlijke geest en unieke visie benutten. Hij heeft regelmatig samengewerkt met verschillende artiesten zoals Björk, Anoushka Shankar, The Cinematic Orchestra en Olafur Arnalds, is als solist opgetreden met het London Symphony Orchestra en meer. Hij trad op op prestigieuze locaties in meer dan 50 landen over de hele wereld.
De afgelopen jaren heeft hij zijn ‘ReCycling Tour’ opgezet, waarbij hij op de fiets gaat in naam van duurzaamheid. Alle muziekinstrumenten en apparatuur voor de liveoptredens werden vervoerd in speciaal gebouwde fietskarren. Daarnaast kunnen accu’s voor elektronica en lichte apparatuur onderweg worden opgeladen met behulp van zonnepanelen. Gedurende de ‘ReCycling Tour’ zorgde de crew ervoor dat er duurzame producten en materialen werden gebruikt. En op het gebied van accommodatie en catering werkten ze samen met kleine bedrijven en lokale producenten.
Mad About Lemon is een trio bestaande uit de drie Tiroolse zangeressen Heidi Erler, Mimi Schmid en Anna Widauer. Het in 2020 opgerichte ensemble experimenteert met de eufonie van de driestemmige koorzettingen, improvisaties en speelelementen, waarbij de muzikale esthetiek en de emotionele boodschap van de liederen altijd centraal staan.
‘Snow From Yesterday’ reist ver, over eindeloze oceanische uitgestrektheden en duizenden jaren, en vertelt verhalen die tot doel hebben de luisteraar te helpen zichzelf te zien als onderdeel van een groter lichaam. Alle rivieren leiden tenslotte naar de zee.
Art credit: Tom Tanzer
Photo credit: Klemens Weisleitner
Muzikanten:
Manu Delago – handpans, percussion, synths
Mad About Lemon (Heidi Erler, Mimi Schmid, Anna Widauer) – vocals
Christoph Pepe Auer – clarinets
Dominik Fuss – flugelhorn
Alois Eberl – trombone, bass trumpet
Christina Lachberger – trombone
Simon Teurezbacher – tuba
Clemens Rofner – double bass
