Het nieuwste album van Chelsea Wolfe, She Reaches Out To She Reaches Out To She, is een wedergeboorte in proces. Het gaat over hoe zo’n moment aansluit op ons verleden, ons heden en onze toekomst. Het is een krachtig louterende uitspraak over het verbreken van banden, maar ook een belangrijke herinnering dat genezing cyclisch en circulair is, en geen eenvoudig lineair proces. Zoals Wolfe uitlegt: ‘Het is een plaat over het verleden zelf dat zich uitstrekt naar het huidige zelf en zich uitstrekt naar het toekomstige zelf om verandering, groei en begeleiding op te roepen. Het is een verhaal over jezelf bevrijden van situaties en patronen die je tegenhouden, om zo zelfredzaam te worden. Het is een uitnodiging om in je authenticiteit te stappen.”
In She Reaches Out To She Reaches Out To She wordt verwezen naar het afwerpen van exoskeletten, naar excommunicatie en naar permanente kloven.De verandering, het tussenliggende en het onzichtbare zijn terugkerende karakters. Zoals Wolfe het zegt: ‘Net als de donkere maan kan die lege ruimte onvoorspelbaar en dreigend aanvoelen, maar hij herbergt ook zoveel potentieel, mysterie en opwinding.’ Dicht en minimaal, rauw en weelderig, intiem en expansief, de productie valt ook uit elkaar en wordt vervolgens opnieuw opgebouwd – samples van de band worden weer aan elkaar geknipt en geplakt, zware gitaren lossen op in triphop-breaks; de vocale levering is zowel gedempt als stijgend. Terwijl Wolfe in de zinderende opener ‘Whispers In The Echo Chamber’ zingt, ‘verdraait ze haar oude zelf in poëzie.’ (In hetzelfde nummer baadt ze in het bloed van wie [ze] vroeger was.)
De zang op dit album heeft een intieme, ASMR-achtige kwaliteit, delicaat en gedetailleerd. Niets voelt eenvoudig, aan het toeval overgelaten of zoals verwacht. Wolfe zei over She Reaches Out: “Dit album eiste geleefd te worden.” Deze vocalen bevatten overal specifieke sleutels tot betekenis en voelen sculpturaal aan.
De aanvankelijke songwriting bleef beperkt tot een kern van langdurige medewerkers, aangezien Wolfe nauw samenwerkte met multi-instrumentalist Ben Chisholm, drummer Jess Gowrie en gitarist Bryan Tulao. De liedjes zijn van het voorjaar van 2020 tot eind 2021 op afstand geschreven en geworkshopt door Wolfe en deze medewerkers. Begin 2022 bracht ze het werk dat ze had verzameld naar producer en medeoprichter van TV On The Radio, Dave Sitek, die met de band samenwerkte om de composities te deconstrueren en de nummers naar onbekende wateren te duwen waar ze vervolgens werden getransformeerd en herboren. De stukken vonden hun uiteindelijke focus op de mengtafel van Shawn Everett (Slowdive, SZA, Alvvays, the Killers, Yeah Yeah Yeahs); Everett en Wolfe probeerden de fijne details uit de zang te halen en deze te integreren in de weelderige sonische productiewereld. Everett mengde er een gevoel van urgentie en opwinding in, terwijl hij toch de delicate delen van de productie handhaafde.
Deze sprong in het onbekende hoeft geen verrassing te zijn: Wolfe is nooit bang geweest om te experimenteren, het genre te doorkruisen of haar eigen hybriden uit te vinden. Als je terugkeert naar haar debuut uit 2010, The Grime and the Glow, kun je tussen de kamertoonatmosferen, punkdrums, donkere melodie en Wolfe’s indrukwekkende stem al het prototypische skelet zien, een visionair kladblok, voor wat zou volgen. Een vroege benadering van She Reaches Out To She Reaches Out To She’s pulserende elektronica en breakbeats zijn te vinden in Pain Is Beauty uit 2013. Abyss uit 2015 creëerde een ruimte tussen folk en industrial en noise rock en metal. Hiss Spun uit 2017 groef dieper in de zwaarte. Wolfe keerde terug naar haar eerdere, folkiere begin op Birth of Violence uit 2019, dat thuis in Noord-Californië werd opgenomen, en linkt terug naar de akoestische verzameling liedjes uit 2012, Unknown Rooms.
Opener ‘Whispers in the Echo Chamber’ brengt een aantal elementen samen die Wolfe in het verleden heeft onderzocht, rollend in dynamische golven tussen minimale synth-elektronische en zware, full-band momenten, en gebroken door een hal van spiegels. Het explosieve ‘House of Self-Undoing’, een nummer over Wolfe die nuchter wordt nadat het touren voor haar laatste album is afgelopen, voelt alsof elektronica en post-hardcore elkaar ontmoeten. Wolfe legt uit: “Als je nuchter wordt na jarenlang verdoofd te zijn, voel je diep: de momenten van vreugde zijn euforisch, en de momenten van pijn zijn meer diepgeworteld. Maar het is als een oproep tot avontuur: het leven onder ogen zien dat volledig aanwezig is, is opwindend als je de helft van je leven slechts half aanwezig hebt doorgebracht. Wolfe beschrijft het lied als een reis naar de onderwereld – deze reis kent vele vormen.
Het smeulende ‘Everything Turns Blue’ is een volkslied over ‘jezelf terugvinden na een lange periode waarin je deel uitmaakte van iets giftigs’, zegt ze. “Als je na tien jaar, twintig jaar, dertig jaar een breuk met iemand maakt, zullen er een aantal hoge hoogtepunten en lage dieptepunten zijn als je het allemaal begint te verwerken.” De productie is hier diep, rokerig, spelonkachtig en glitchy. Wolfe’s stem is rauw, eerlijk en draagt een gewicht met zich mee, het gevoel van burn-out en ook van genezing. “I’ve been living without you here/ and it’s alright/ I’d been looking for a way out a long time/ I’ve been living without you here and I can fight/ I’ve been living softly my whole life,” ze zingt. Op dit nummer stelt Wolfe nog een vraag die centraal staat in She Reaches Out To She Reaches Out To She: “Wat moet ik doen om jou uit mij te genezen?”
Afsluiter ‘Dusk’, dat rokerig en sensueel opent en eindigt als een torenhoge psychedelische gitaarversnipperaar, ziet een imperium branden en verdwijnen, en een schemering voor een nieuwe dageraad. Het is een gevoel dat overal in She Reaches Out To She Reaches Out To She terugkomt. Op ‘Tunnel Lights’, een nummer dat een laat Twin Peaks-gevoel heeft totdat het openbarst in een wervelend onderzoek van analoge en elektrische golven, gaat het, zoals Wolfe beschrijft, over ‘eigenlijk leven in plaats van alleen maar ‘rondkomen’, over wakker worden met het feit dat je wegkwijnt in het donker en het is tijd om stappen te zetten in de richting van de lichten die je uit de tunnelgrot zullen leiden.
In de kern realiseert ze zich dat She Reaches Out To She Reaches Out To She de weg voorwaarts voorbij is, overweegt wat moet worden afgesneden en achtergelaten, terwijl ze ook uitzoekt wat ons te wachten staat en wat er te ontdekken valt als je daar eenmaal bent. Wolfe begeleidt ons bij die zoektocht en stelt ons deze vragen, terwijl zij zichzelf dezelfde vragen stelt. Zoals de titel van het album aangeeft, herinnert She Reaches Out to She Reaches Out to She eraan om naar binnen te kijken, om te onthouden dat alle kracht die je nodig hebt daar zit. Reik uit naar jezelf, reik uit naar elkaar. Reik naar het oude en naar het einde van alle dingen, om te onthouden dat de enige tijd die we echt hebben het nu is.
Release: 9 februari 2024
Live: 18 April – Roadburn, 013, Tilburg
