Jefrey Siler, een in North Carolina geboren troubadour, heeft de afgelopen twintig jaar het vak van songwriting aangescherpt op verschillende locaties, waaronder Brooklyn, Los Angeles, Atlanta en nu Austin. Maar het was zijn decennium doorgebracht in Sydney, Australië, dat de grootste impact had op zijn nieuwe album, Jefinitely, vooral omdat het een directe reactie is op het stof dat is neergedaald door zowel de overlevende relatietherapie als de dood van zijn moeder. En hoewel het hem maar twee dagen in Brooklyn kostte om het album op te nemen, besteedde Siler het grootste deel van vijf jaar aan het vinden van zijn weg om het te schrijven.
Jefinitely is grotendeels gemixt en geproduceerd door Yuuki Matthews van The Shins en Sufjan Stevens en bevat gastspots van oude vrienden/tourgenoten zoals David Bazan van Pedro The Lion en Lenny Lynch van Farsi garagerockers Habibi. Het werd ook gemaakt met begeleidingsbandleden van Devendra Banhart, Andrew Bird en Cass McCombs, allemaal in de studio van Shahzad Ismaily in Brooklyn.
Jefinitely is een zeer persoonlijk en introspectief album, verteld door Silers eigen botte gevoel voor humor, dat doet denken aan John Prine. Het werd gevormd door een periode waarin sprake was van een confronterende vorm van relatietherapie, Imago genaamd, die alles wat hij dacht te weten over zichzelf in twijfel trok. “Het is één ding om in therapie te gaan voor een gezonde exit-strategie, het is iets heel anders om te weten dat je bij elkaar past, want dat impliceert dat je moet werken en de kloof tussen je perceptie en objectiviteit moet overbruggen”, legt Siler uit.
Kort nadat hij de therapie had afgerond, verloor Siler zijn moeder aan een herhaling van borstkanker. Sarah Silverman zei het het beste: ‘er zijn twee soorten mensen op deze wereld: degenen die hun moeder hebben verloren en degenen die niet weten wat hen gaat overkomen’, zegt hij.
Dit verlies, samen met de onthullingen die van Imago kwamen, hielp Siler onbewuste remmingen los te laten en vanuit een kinderlijke staat te creëren. ‘Als je jezelf eenmaal zo in de ogen hebt gekeken en het goede en het slechte van jezelf begint te accepteren, krijg je een afkeer van egoïsme en een puur verlangen naar objectiviteit’, zegt hij, ‘want daar wordt de waarheid gevonden. dat is liefde.”
Daarom is Jefinitely een album dat Siler’s verlangen naar optimisme en acceptatie weerspiegelt en het abonneren op zekerheid loslaat. Jefinitely vindt een delicaat evenwicht tussen humoristische, zichzelf wegcijferende kritiek en verlangen naar acceptatie en objectiviteit, allemaal dingen die goed klinken maar van dichtbij ongemakkelijk zijn.
