Surrender Hill heeft op hun zes albums vele sonische hoeken en gaten onderzocht. Met hun zevende album, “River Of Tears”, heeft het americana-duo hun meest ruige album tot nu toe geproduceerd. Ze hebben zich verdiept in rock- en soulinvloeden, zich verdiept in klassieke country- en westernklanken, luisteraars mee laten dansen op honky tonks langs de weg en met verwoestende oprechte ballades en liefdesliedjes.
“Het was niet de bedoeling, maar sommige nummers vroegen om een scherper en soms donkerder perspectief”, zegt Robin Dean Salmon, die eerder een aantal jaren in een rockband heeft gezeten, getekend bij een groot label en ook acts heeft geproduceerd die alles hebben gemaakt. van gospel tot metalmuziek. “Uiteindelijk hebben we een rock-‘n-roll-randje verkend, in evenwicht met tedere, zuidwestelijke soulgevoellandschappen”.
Bij dit nieuwste aanbod komt het aanbod aan geluiden overeen met het aanbod aan emotionele ervaringen. Zoals Afton Seekins Salmon, de andere helft van het duo en de vrouw van Robin, opmerkt, zijn die titulaire tranen zowel verdrietig als vreugdevol. “Ik heb zeker een traan gelaten toen Robin ‘River Of Tears’ voor mij speelde, een liefdeslied over ons”, herinnert Afton zich, “en het genezende verdriet bij het schrijven van ‘Cry Baby’ hielp me door een zeer moeilijke periode”.
“Het is helemaal niet duister of morbide, maar het weerspiegelt heel erg persoonlijke relaties en ervaringen”, zegt Robin over het onderwerp van het album. “Deze plaat gaat niet zozeer over onze relatie, al zijn er wel momenten”, specifiek het titelnummer en ‘Holding Me’. Robin schreef de eerste voor Afton, en zij schreef de laatste voor hem, allebei voor Valentijnsdag in 2023. “ Die 2 nummers zijn voor ons ontzettend belangrijk”, zegt Robin. “Ze komen heel erg uit het hart, zijn heel eerlijk en voor elkaar”.
“Maar over het algemeen”, zegt Robin, “gaat ‘River Of Tears’ meer over de relaties die we hebben met mensen in ons leven, familie en niet-familie, en de plaatsen waar we hebben gewoond en zijn geweest, en de groei in ons persoonlijke leven”.
Vooral Afton rouwde om de dood van twee belangrijke mensen in haar leven terwijl ze aan het album werkte. Het kost haar vaak tijd om grote levensgebeurtenissen te verwerken en in liedjes te distilleren, maar ze kwam thuis van de begrafenis van een jeugdvriendin en schreef meteen de eerder genoemde rocker ‘Cry Baby’. “Het was voor mij een enorm genezingsproces”, zegt Afton, die meer dan haar gebruikelijke aantal nummers schreef op “River Of Tears”. Ze schreef niet zo vaak of zoveel nummers als gewoonlijk, maar, voegt Robin toe, “Elk nummer dat ze schreef was een winnaar”.
“Unconditional Life” is een ander geschreven stuk van Afton. Het kwam tot stand toen ze ziek was, zo ziek dat ze niet eens kon zingen, en dat in slechts 20 minuten. Ze werd geïnspireerd om het te schrijven na het vieren van de 70e huwelijksverjaardag van haar grootouders en de 88e verjaardag van haar grootmoeder, slechts een paar dagen voor het overlijden van haar grootmoeder.
“Mijn grootmoeder was een van de stoerste vrouwen die ik ooit heb gekend, en mijn grootouders hadden een ongelooflijk liefdesverhaal en toewijding en toewijding aan elkaar”, zegt Afton. “Het was tot het einde zo’n krachtig liefdesverhaal. Het nummer is slechts een eerbetoon aan hen en aan mij, die in hun voetsporen proberen te treden”.
Surrender Hill nam “River Of Tears” op in Blue Betty Studio in hun geboorteplaats Ellijay, Georgia. Robin en Afton werden in de studio vergezeld door Jonathan Callicutt op gitaar, Matt Crouse op drums, Mike Daly op steelgitaar en dobro, Eric Fritsch op orgel, Drew Lawson op bas, Kevin Thomas op orgel en Mike Waldron op gitaar. Robin produceerde, engineerde en mixte het album, terwijl Grammy Award-winnende engineer Joe Smith de aanvullende mixen deed.
Als muzikaal duo, als romantisch stel en als partners die samen het leven leiden, heeft Surrender Hill de afgelopen jaren een ongelooflijke groei doorgemaakt, grotendeels dankzij het nadenken over hun gedeelde en individuele verleden, hun levens met veel enthousiasme, verrijkt door avontuur in reizen, relaties , liefde, pijn, school, werk, kunst, spel, het einde van een tijdperk door diep verlies, niet alleen van dierbaren, maar van een manier van leven. De resultaten van die tijd van reflectie zijn aanwezig in “River Of Tears”, alle 16 nummers, een verlangen naar een leven vol liefde, een bekentenis over het onvermogen om je eigen fouten te ontlopen, een gebed om de kracht om je dromen waar te maken. Voor Robin en Afton is het album een louterende reis, en ze hopen dat dit ook voor de luisteraars zal gelden.
